Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΠΕΙ (Ο ΖΙΖΕΚ, Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΧΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΟΝ ΡΑΛΣΤΟΝ)








"Στη συγχρονη αγορα συναντουμε μια ολοκληρη σειρα προιοντων απο τα οποια εχουν αφαιρεθει τα βλαβερα τους συστατικα,
καφες χωρις καφεινη, κρεμα χωρις λιπαρα, μπιρα χωρις αλκοολ κτλ..
.κ γιατι αν μη προσθεσουμε σε αυτη τη λιστα και το διαδικτυακο σεξ, ως σεξ χωρις σεξ,
η το δογμα του Παουελ για πολεμο χωρις απωλειες
(απο τη δικη μας πλευρα φυσικα), δηλαδη πολεμο χωρις πολεμο..."



Σλαβοι Ζιζεκ, απο το βιβλιο ΛΑΚΑΝ.
Στο συγκεκριμενο αποσπασμα, το οποιο εχω αναφερει ξανα
εδω
επισημαινεται η υπερεγωτικη προσταγη που απορρεει απο τον καταναλωτισμο και τον καπιταλιστικο τροπο ζωης, η προσταγη ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ,η οποια ουσιαστικα καταληγει στο ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΕ, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΔΙΧΩΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗ.
Αλλα το εχω θιξει ηδη αυτο το ζητημα και δε θελω να επανελθω.
Ο σκοπος που επανεφερα αυτο το αποσπασμα ειναι για να το συνδεσω με οσα γινονται στις πλατειες αυτον τον καιρο, οπου ο λαος εχει βγει στους δρομους.


Καφες χωρις καφεινη, κρεμα χωρις λιπαρα, μπιρα χωρις αλκοολ, διαδικτυακο σεξ,
και ποσα ακομα μπορεις να προσθεσεις εδω, απο τα ζαμπον λαιτ μεχρι τη κοκα κολα zero!
Aφαιρουμε δηλαδη απο καθε απολαυση-δραστηριοτητα, ο,τι τη καθιστα "Επικινδυνη"
δηλαδη την ουσια της,
και προσπαθουμε να απολαυσουμε-δραστηριοποιηθουμε με οσο το δυνατον μεγαλυτερη ασφαλεια.
Αν η καφεινη ειναι η απολαυση και η ουσια του καφε, αν τα λιπαρα ειναι αυτα που νοστιμαινουν τη κρεμα, αν το αλκοολ ειναι ο λογος που θελουμε ενιοτε να ξεφυγουμε, αν  η φυσικη παρουσια του Αλλου κοντα μας ειναι η απαραιτητη προυποθεση για να τον ερωτευτουμε, να τον αγαπησουμε, να τον γευτουμε
και να νιωσουμε μια φευγαλεα πληροτητα μεσα σε αυτη την ενωση,
πως ειναι δυνατον να αφαιρεσουμε την ουσια ολων των παραπανω και μετα να πιστευουμε οτι τα βιωσαμε;
Τιποτα δε βιωνουμε χωρις το ρισκο που ενεχει η εγγυτητα και τα πληρη συστατικα της καθε απολαυσης-δραστηριοτητας.
Και οχι μονο αυτο, αλλα διχως αυτο το ρισκο, νομιζουμε οτι το βιωνουμε ..ουσιαστικα, δε βιωνουμε τιποτα.

Καφες χωρις καφεινη, μπυρα διχως αλκοολ, κρεμα διχως λιπαρα..
κ αν το προεκτεινουμε λιγο σημερα...
επανασταση διχως επανασταση..
επανασταση διχως τη συνειδητοποιηση αυτων που πραγματικα πρεπει να γινουν για να υπαρξει μια επανασταση,
μια "ειρηνικη" επανασταση δεν ειναι επανασταση, ειναι κατι που θελουμε να βιωσουμε, απομονωνοντας την ουσια της που τη καθιστα επικινδυνη, απομονωνοντας το ρισκο, την εγγυτητα
και τα συστατικα της.
Επανασταση σημαινει ανατροπη της καθεστυκιιας ταξης πραγματων και την ελευση του Νεου.
Οταν απαιτεις απο το καθεστωτικο Status Quo να "αλλαξει", το μονο που πετυχαινεις, ειναι να το επιβεβαιωνεις. Οταν το μονο που κανεις ειναι να βριζεις το Μνημονιο, εθελοτυφλεις μπροστα σε Εκεινο που το εφερε. Οταν το μονο που απαιτεις ειναι να φυγει ο Παπανδρεου, ξανα εθελοτυφλεις μπροστα σε εκεινο που αντιπροσωπευει ο Παπανδρεου. Διοτι ο Παπανδρεου αυτη τη στιγμη δεν αντιπροσωπευει μονο το Πασοκ, τον Τρισε, τον Γιουνκερ, τη Γκολντμαν Σαξ και τους λοιπους τοκογλυφους.
Αντιπροσωπευει κατι που λεγεται Καπιταλισμος.
Δικαιουσαι βεβαια και μπορεις να αγανακτεις επιλεκτικα με ορισμενα τμηματα του, ομως δε παυεις να λειτουργεις σε ενα πλαισιο υποστηρικτικο της εκμεταλλευσης, της αλλοτριωσης και της εξοντωσης των ασθενεστερων  (Και οπου ασθενεστερος σημερα ,βλεπε και τον εαυτο σου)

Το Μνημονιο και η δανειακη συμβαση δεν ειναι το Αιτιο, αλλα το Συμπτωμα.
Αν εχεις μια βαρια ασθενεια, πιθανως αυτη η βαρεια ασθενεια να ανακουφιζεται με καποια παυσιπονα, αλλα οσα παυσιπονα και να παρεις η ασθενεια θα παραμενει εκει, ετοιμη να σου φαει τα σπλαχνα αν δε την αντιμετωπισεις.
Το να βγει μια Κυβερνηση και να "εξανθρωπισει" καποιους απο τους ορους του Μνημονιου,
αυτη η ανακουφιση δε θα ειναι παρα ενα παυσιπονο.
Ακομα και το ιδιο το Μνημονιο να διαολοστελναμε, η βαρεια ασθενεια που λεγεται Καπιταλισμος, θα παρεμενε εδω. Να τη γλυτωσουμε για λιγα χρονια και να καταστραφουμε αργοτερα, τι νοημα εχει;
Ασε που το να στελνεις τον λογαριασμο στην επομενη γενια και στα παιδια σου, αυτο ειναι κατι που δε τιμαει οποιον το σκεφτεται.

(ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΟΠΟΥ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΟΤΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΣΥΜΦΩΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΕΕ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΕ 3-4 ΧΡΟΝΙΑ, ΕΓΙΝΕ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ
-ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΕΝΥΠΟΘΗΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΘΗΚΕΥΤΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ-

http://www.youtube.com/watch?v=ghoZNWYrZ-0&feature=player_embedded

Υπο αλλες συνθηκες, θα ειχε καταρρευσει το συμπαν ολοκληρο υστερα απο αυτη την ομολογια.
Τωρα θαφτηκε γρηγορα γρηγορα, αλλα ,μεταξυ μας, και να μη θαβοταν παλι δε θα απσχολουσε ιδιαιτερα και κανεναν, ετσι ειναι η "επανασταση διχως επανασταση", ο ιδιος ο Πρωθυπουργος αν εβγαινε αυριο και ελεγε, "Σας παρακαλω, ριξτε με γιατι ειμαι εθνικα επιζημιος, δεσμευομαι με συμφωνιες που δε μπορω να σπασω"
παλι δε θα γινοταν το παραμικρο...
"Ρε τον @$#%@, κοιτα τι λεει, μαλλον καποιο στημενο παιχνιδι παιζεται εδω, παει να μας παγιδευσει για να τον ριξουμε και μετα να ερθει το χαος, αστον εκει να βγαλει μονος του τα καστανα απο τη φωτια.."
Αυτα θα ακουγονταν απο τον λαο..)

Και για να τα λεμε ολα: Το να πεις οτι η αστικη ταξη, η μανα δηλαδη του καπιταλισμου, δεν εχει συμβαλλει στη συντελεσθεισα προοδο των τελευταιων αιωνων, αυτο θα ηταν μια μπαρουφα και μιση.
Η αστικη ταξη ηταν προοδευτικη για την εποχη της, στο ονομα της εγινε η Γαλλικη Επανασταση,
και αλλες οι επαναστασεις, ας θυμηθουμε τη Φιλικη Εταιρεια.
Δε γεννησε ουτε ο καπιταλισμος ουτε η αστικη ταξη την εκμεταλλευση απο ανθρωπο σε ανθρωπο,
η εκμεταλλευση, η αλλοτριωση και η αδικια ηταν παρουσες απο την αρχη της Ιστοριας.
Και πριν τον Καπιταλισμο, υπηρχε η φεουδαρχια, η ελεω Θεου Βασιλεια, η Τυραννια κλπ
Φυσικα και τα πραγματα ηταν χειροτερα τοτε.
Ομως, θα ειναι μεγαλο λαθος αν ταυτισουμε ολη αυτη τη προοδο, τα ανθρωπινα δικαιωματα και τη ποιοτικη καλυτερευση της ζωης μας, με τον καπιταλισμο και την αστικη ταξη.
Τη προοδο δε την εφεραν οι καπιταλιστες, τη προοδο την εφεραν οι ανθρωποι και οι λαοι που αγωνιστηκαν. Την εφεραν οι εργατες στο Σικαγο, οι εργατες στο Λονδινο, οι απεργιες, οι επαναστασεις, το αιμα ανθρωπων που χυθηκε. Την εφεραν οι επιστημονες, οι γιατροι, οι μηχανικοι,
οι εφευρετες, οι βιολογοι, οι φιλοσοφοι, οι διανοουμενοι, οι φοιτητες, οι κομπιουτεραδες.
Ο λαος ,δηλαδη το προλεταριατο. Δικοι μας καρποι ειναι οι καρποι που απολαμβανουμε.
Αλλωστε ο καπιταλισμος βασιζεται στην αυτοεπεκταση, κατι πρεπει παντα να κινει τη μηχανη.
Μετα τον Β παγκοσμιο πολεμο ηταν η στρατιωτικη βιομηχανια, πριν και μετα ηταν η αυτοκινητοβιομηχανια,
ακομα πιο πριν ηταν η αποικιοκρατια,
μετα το 70 κ οταν τελειωσε η χρυση εποχη του Καπιταλισμου(1949-1974),
αρχισαν τα τερτιπια με το χρηματοπιστωτικο κεφαλαιο, η πληρης απορρυθμιση(deregulation),
η κυριαρχια των αγορων,Θατσερ,Ρηγκαν,
ο καζινοκαπιταλισμος δηλαδη που κορυφωθηκε με τα cds και τα αρπακτικα κεφαλαια τυπου hedge funds τα οποια σαν ορνεα κατευθυνονται οπου δουν αιμα,
καταρρευση και καταστροφες για να αγορασουν.
Αυτο που φαινοταν να κινει τη μηχανη στις αρχες των 90's, δηλαδη οι νεες τεχνολογιες, διαδικτυο κλπ
αποδειχτηκε μια φουσκα.. τωρα που δεν υπαρχει κατι καινουριο να ανακαλυφτει για να κινει τη μηχανη,, ο Καπιταλισμος θα αρχισει να τρωει τις ιδιες του τις σαρκες για να παρεμποδισει τη πτωτικη ταση του ποσοστου κερδους.
Και οι σαρκες του ειναι οι ασθενεστεροι καπιταλιστες...και φυσικα οι λαοι του κοσμου.

Ειναι το τελος του κοσμου οπως τον γνωριζαμε, οπου οι επιθανατιοι σπασμοι του Παλιου που πεθαινει, δεν επιτρεπει στο Νεο που κυοφορειται να γεννηθει.
Ειναι η αρχη ενος καινουριου κοσμου, οπου το ρητο του Ουιλιαμ Μπλεηκ, επιβεβαιωνεται οσο ποτε,
και το ρητο αυτο ειναι το εξης ¨:"ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΠΡΑΤΤΕΙ, ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΗ ΠΑΝΟΥΚΛΑ"

Για να μη παρερμηνευτω: Η γνωμη μου για τον λαο που βγηκε στις πλατειες ειναι ΘΕΤΙΚΟΤΑΤΗ
ΕΔΩ
Ανεξαρτητως καταληξης, το γεγονος οτι βγηκαν ανθρωποι που δε συμμετειχαν σε διαδηλωσεις,
το οτι βγηκαν να μιλησουν, να επικοινωνησουν, να συνεννοηθουν, να συνυπαρξουν
ειναι το πρωτο βημα προς τη ριζοσπαστικοποιηση, το πρωτο βημα προς την αλλαγη νοοτροπιας.
Η Αληθεια, αν υπαρχει Αληθεια, δε μαθαινεται εξ αποκαλυψεως ουτε με τη Θεια Επιφοιτηση.
Καθε κινητοποιηση ειναι θετικη, ακομα κι αν καταληξει αρχικα στη στασιμοτητα και
την Αυτοαμφισβητηση,
ισα ισα, που εκει πρεπει οπωσδηποτε να καταληξει σε ενα πρωταρχικο σταδιο, στην Αυτοαμφισβητηση δηλαδη, στην εγκαταλειψη του μεχρι τωρα σταθερου πεδιου αναφορας μας
και στην Ανοικτοτητα.
Δε κατηγορω επομενως κανεναν θιασωτη της ειρηνικης επαναστασης, αλλωστε δε με παιρνει και να το κανω, πρωτον γιατι η υπερεπαναστικοτητα ειναι βιαστικη και αλλου συνηθως στοχευει κι αλλου καταληγει,
και δευτερον γιατι κι εγω δε φερνω τοσο στον Τσε Γκεβαρα, η μονη μου ομοιοτητα ειναι τα πουρα που εχω καπνισει, και μαλιστα τα δικα μου δεν ηταν καν Αβανας, αλλα κατι φτηνοπουρα περιπτερου.
Απλα, τη γνωμη μου καταθετω. Παραμενοντας κι εγω στο προτυπο που προτεινω, δηλαδη στην Ανοικτοτητα, δεν εχω αποκρυσταλλωσει αποψη γκαραντι για τιποτα, στο ψαξιμο ειμαι
και εκει θελω να παραμεινω μεχρι να πεθανω.




Και μια που μιλαμε για Αυτοαμφισβητηση, γενναιοτητα και εγκαταλειψη του σταθερου πεδιου αναφορας μας..
...Στην ταινια  127 hours, ενας αφοβος αναβατης που κυνηγαει την ενταση και την αδρεναλινη,
ο Αρον Ραλστον ,κατα τη διαρκεια της περιηγησης του σε αποκρημνα βουνα και φαραγγια,
παγιδευεται σε ενα απομονωμενο φαραγγι στη Γιουτα, οταν γλυστραει και ενας βραχος πεφτει πανω στο χερι του.
Αναμεσα σε δυο τοιχωματα, ο Ραλστον προσπαθει να απεγκλωβιστει αλλα ματαια.
Στο σακιδιο του υπαρχουν νερο και μπισκοτα, αλλα φτανουν δε φτανουν για λιγες μερες.
Με ενα σουγιαδακι προσπαθει να ξυσει τον βραχο, προσπαθει να τον σηκωσει, να τον σπρωξει..
Τιποτα ομως δεν καταφερνει να τον απεγκλωβισει απο εκει.
Οι μερες περνανε, το νερο τελειωνει, η τροφη τελειωνει, ολοκληρη η ζωη του Ραλστον περναει σα φλασμπακ απο τα ματια του, δεν αργουν και οι παραισθησεις..μιλαει στη καμερα που εχει, αστειευεται, βαζει τα αποθηκευμενα βιντεο και τα ξαναβλεπει για να μη νιωθει μοναξια,
αναγκαζεται να πιει τα ιδια του τα ουρα οταν το νερο τελειωσει..
Και πριν την οριστικη παραδοση συνειδητοποιει αυτο που ηξερε απο την αρχη οτι επρεπε να κανει, αλλα αυτο ηταν κατι τοσο τρομερο ωστε να το αποδιωξει αυτες τις μερες απο τη σκεψη του.





Κι ομως. αλλη λυση δε υπηρχε..

Ο Ραλστον αποφασιζει οτι δε θελει να πεθανει σε αυτο το φαραγγι. Υστερα απο 127 ωρες εγκλωβισμου, παιρνει το σουγιαδακι και κανει αυτο που επρεπε να κανει απο την αρχη,
....δηλαδη να κοψει το χερι του..
Το γυριζει, το σπαει, κι αρχιζει να το κοβει, λιγο μετα τον αγκωνα.
Φρικη, και πονος, ποσο αδιανοητο ειναι για εναν ανθρωπο να αυτοακρωτηριαστει;
Και ποσο λογικο κι αναποφευκτο ειναι να αυτοακρωτηριαστει, οταν αυτη η πραξη ειναι η μοναδικη πραξη που οδηγει στη λευτερια και την επιβιωση;
Ο Ραλστον κοβει το χερι του, και με μια τιτανια προσπαθεια, καταφερνει να ξεφυγει απο τον παρολιγο ταφο του, φτανοντας σε ενα ξεφωτο, οπου καποιοι ορειβατες τον σωζουν, καλωντας ελικοπτερο..

Δεν ειμαστε παρα ο Αρον Ραλστον, παγιδευμενοι στον ιδιο βραχο..φωναζουμε, κλαιμε, πενθουμε, παιρνουμε τα πανω μας διχως κανεναν απτο λογο, μονο κ μονο για να μη παραδοθουμε στην απογνωση,
θυμομαστε σκηνες απο το παρελθον για να παρηγορηθουμε, νοσταλγουμε τοσο δυνατα λες και θα επαναφερουμε αυτο που χαθηκε μονο με τη σκεψη,
κανουμε απολογισμους λες και ειμαστε νεκροι,
αποφευγουμε να ρισκαρουμε γιατι δε θελουμε να αποκοπουμε απο αυτο που μαθαμε.
Απο τον καπιταλιστικο τροπο ζωης μας, ο οποιος εγινε τοσο πολυ ενα με εμας, ωστε καθε σκεψη για αποκοπη να μοιαζει με αυτοακρωτηριασμο.
Κι ομως, αυτο ακριβως πρεπει να κανουμε για να σωθουμε, να αυτοακρωτηριαστουμε.
Να ξεχασουμε οσα ξερουμε, να χασουμε αυτα που γιναν μελος του σωματος μας.
Τις μικρες και μεγαλες απολαυσεις, που ετσι κ αλλιως ομως θα χαθουν,
τι τωρα, τι αυριο, οπως ειπε και ο Κουκουλοπουλος.

Κι επιμενω στον συμβολισμο του αυτοακρωτηριασμου, γιατι αυτο απο το οποιο πρεπει να απαλλαγουμε δεν ειναι μονο ο ΓΑΠ, το Μνημονιο, το αβασταχτο χρεος, το Ευρω, οι Γιουνκερ, οι οικοι αξιολογησης και οι Γκολντμαν Σαξ. Δεν ειναι μονο ο Σαμαρας, δεν ειναι καν ο Καπιταλισμος.
Αυτο απο το οποιο πρεπει πρωτα να απαλλαγουμε ως απαραιτητη, πρωταρχικη προυποθεση για να απαλλαγουμε απο ολα αυτα, ειναι το κομματι του εαυτου μας που επιμενει στη διατηρηση του τροπου ζωης που ξεραμε μεχρι τωρα.
Να απαλλαγουμε απο τις παλιες μας βεβαιοτητες, απο τις παλιες μας συνηθειες, απο τον εφησυχασμο του οτι η ζωη μπορει να προχωρησει διχως τη δικη μας συμμετοχη, απο τη νοοτροπια του να αφηνουμε αλλους να αποφασιζουν για εμας λογω δικης μας, οχι τοσο τεμπελιας αλλα ελλειψης εμπιστοσυνης στις δυναμεις μας,
ελλειψη πεποιθησης οτι εμεις ο λαος μπορουμε να τα καταφερουμε διχως νταβατζηδες της βουλησης μας.
Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι η ταση που εχουμε να πιστευουμε οτι καποιοι μπορουν ελευθερα να συσσωρευουν υπερκερδη και να ζουν απο το αιμα της σκλαβιας μας, γιατι αυτοι ταχα ξερουν καλυτερα απο εμας,
"αυτοι πρεπει να προστατευτουν ωστε να βρει δουλεια ο λαος, οι τραπεζες και οι βιομηχανοι, οι εφοπλιστες, οι πολυεθνικες και οι πετρελαιαδες".
Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι η πεποιθηση οτι αυτοι "ξερουν καλυτερα"
Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι το ΖΗΣΕ ΚΙ ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ.

Το χερι που πρεπει να κοπει ειναι και το δικο τους χερι, ενα χερι χωμενο μεσα στον παραγομενο πλουτο, ενα χερι λερωμενο απο κοκκαινη, εκμεταλλευση, ανισοτητα, ενα χερι που μυριζει χωμα και πετρα απο τη ταφοπλακα που θελουν να βαλουν στο μελλον μας.

Γιατι ολοι οσοι βαζουν τη πατριδα πανω απο ολα και καλα κανουν, πρεπει να συνειδητοποιησουν εδω οτι η πατριδα που απειλειται ειναι οι εργαζομενοι, οι ανεργοι, οι φοιτητες, οι γεροι, οι νεοι, τα παιδια και οι μεσηλικες..οχι εκεινοι που ετρεξαν σα τα ποντικια να μεταφερουν τα δις στις τραπεζες του εξωτερικοι
...και απο τη στιγμη που δεν απειλουνται, σημαινει οτι δεν ανηκουν στη πατριδα...γιατι το Κεφαλαιο δεν ειχε, ουτε εχει Πατριδα.

Παμε λοιπον να κοψουμε αυτο το χερι, γιατι δεν υπαρχει αλλος δρομος, αλλιως θα περιμενουμε στα φαραγγια τον θανατο μας. Παμε να κοψουμε το χερι, ακομα και με τον υπαρκτο κινδυνο της σηψαιμιας..Μεταξυ βεβαιου θανατου και ενδεχομενου θανατου, τι ειναι προτιμοτερο;
Αλλωστε οι χωρες, οι πατριδες..δεν ειναι το σωμα ενος αναβατη..οι πατριδες δε πεθαινουν απο σηψαιμια..

ΥΓ Η ιστορια του Αρον Ραλστον ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ. Σημερα ο Ραλστον ζει καπου στην Αμερικη, παντρεμενος και με ενα παιδι..Το χερι που λειπει, απλα υπενθυμιζει τη περιπετεια του..και του υπενθυμιζει να ειναι παντα ευγνωμων, που βρηκε τη δυναμη να κανει αυτο που επρεπε να κανει ωστε τωρα να χαιρεται την οικογενεια του..

19 σχόλια:

  1. Με βρίσκεις σύμφωνο στη λογική σου. Τόσο στην "επανάσταση χωρίς επανάσταση" όσο και στο "χέρι που πρέπει να κοπεί".
    Τι σεντόνι όμως κι αυτό βρε αδερφάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το θεμα ββεαβαι ειναι Ποιο χερι
    Και ποιος χερι θα το κοψει ..

    (αυτο δεν ειναι ΚΑΘΟΛΟΥ προφανές οπως πολύ καλά ξέρεις )
    Ποιος αποφασιζει ποιο χερι θα κοπει ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο ρε φίλε. Ότι καλύτερο έχω διαβάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τόσο προφανές ....
    Τόσο δύσκολο ....

    LOLA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πραγματικά καταπληκτικό Celin!!!

    Ο παραλληλισμός είναι πάρα πολύ ωραίος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στρατολατη, σκεψου οτι αυτοπεριοριζομαι κιολας για να μη βγαινει σεντονι!Αν εγραφα ολα αυτα που εχω στο μυαλο να γραψω, θα μου εβγαιναν ακομα μεγαλυτερες οι αναρτησεις:) Δεν το εχω καθολου το λακωνιζειν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νοσφερατε, προφανεστατο ειναι οτι ο λαος θα αποφασισει ποιο χερι πρεπει να κοπει.Να πω οτι εχω τυφλη εμπιστοσυνη πως ο λαος θα πραξει σοφα;
    Μου ερχονται στο νου τα ονοματα των Παπανδρεου, Καραμανλη, Σημιτη, Μητσοτακη,
    και δυσκολευομαι λιγο να το πω.
    Αλλα, ο,τι και να πω εγω, αυτο που ειναι να γινει, θα γινει.
    Και για να μη φανει υποτιμητικο η ελιτιστικο το σχολιο, δε με παιρνει να κατηγορω κανεναν για τις πολιτικες του επιλογες. Πρωτον γιατι εχω κανει κ εγω εγκληματικες επιλογες στο παρελθον, δευτερον γιατι δε μπορω να ειμαι για τιποτα απο οσα λεω 100% σιγουρος και τριτον, φαντασου πως στις τελευταιες ενδοκομματικες συγκρουσεις των ΝΟΥΔΟΥΠΑΣΟΚ, μολονοτι απεχθανομουν και τους 4, προτιμουσα να βγουν αυτοι που τελικα εξελεγησαν,
    μεταξυ δηλαδη ΓΑΠ κ Βενιζελου, προτιμουσα τον ΓΑΠ και μεταξυ Σαμαρα και Μπακογιαννη, προτιμουσα τον Σαμαρα!
    Πιστεψα δηλαδη οτι μεταξυ δυο κακων, υπαρχει λιγοτερο κακο και περισσοτερο κακο.

    Τωρα που τα θυμαμαι αυτα βεβαια, βαζω τα (πικρα) γελια, αλλα το υπενθυμιζω αυτο για να μη θεωρηθει οτι υποδυομαι το πολιτικο τερας ευφυιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λολα, ειμαστε για τα δυσκολα φτιαγμενοι εμεις!
    (Πες πες, θα το πιστεψουμε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να σαι καλα Γιωργο, οταν ειδα τη ταινια, κατευθειαν αυτος ο παραλληλισμος μου ηρθε στο νου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νομιζω οτι κολλαει εδω
    (Οχι μονο λογω Ζιζεκ)
    να αναφερω και το εξης: Γινεται μια συζητηση στο μπλογκ του Αντωνη (radical desire) σχετικα με τον κοσμο που βγηκε στις πλατειες.
    http://radicaldesire.blogspot.com/2011/06/blog-post_10.html
    Οποιος θελει, ας διαβασει την αποψη του, γονιμη για προβληματισμο οπως ολες οι αποψεις του.
    Θα ηθελα να μεταφερω εδω και το σχολιο-απαντηση μου προς το κειμενο του, νομιζω οτι δεν ειναι χασιμο χρονου να διαβαστει κυριως η αναρτηση του Αντωνη και, δευτερευοντως, η απαντηση μου,
    η οποια ειναι η εξης:

    "Aντωνη, διαβασα το κειμενο σου και θελω να πω τα εξης:
    1)Δεν υπαρχουν αντεπιχειρηματα στην εκφρασθεισα αληθεια του κειμενου. Ετσι ακριβως εχουν τα πραγματα.Ειχα γραψει πριν λιγο καιρο ενα κειμενο, στο οποιο υποστηριζα οτι το πραγματικο διλημμα των ημερων δεν ειναι το καπιταλισμος η κομμουνισμος,
    το πραγματικο διλημμα ειναι αλλο, Κομμουνισμος η Φασισμος
    http://celinathens.blogspot.co...
    Ειναι ζητημα μηνων, μπορει και ημερων η αστικη δημοκρατια να πεταξει το μανδυα της και να δειξει το αληθινο της προσωπο, δεν συγκρατειται πια η οργη, η μαλλον, η απογνωση του κοσμου. Ακομα και στο Συνταγμα για οσους δε το γνωριζουν υπαρχουν οι ασφαλιστικες δικλειδες, οι προστατευτικες των συμφεροντων της αρχουσας ταξης, οι οποιες πιστευω πως ειναι ετοιμες να τεθουν σε ισχυ (Αρθρο 48Σ, τα γραφω αναλυτικα στο λινκ)
    Δεν υπαρχει τριτος δρομος, αν δε θελουμε το ενα, θα οδηγηθουμε στο αλλο.

    2)Το κειμενο σου λοιπον εκφραζει μια αδιαμφισβητητη αληθεια. Μηπως ομως ακομα κ η Αληθεια εχει timing; Μηπως δηλαδη καποιες φορες το να λες κατι σωστο δεν αποτελει τη σωστη επιλογη; Μηπως δηλαδη, υπαρχουν πολλες οψεις, διακυμανσεις κ εκφανσεις, ακομα κ της Ορθοτητας; Μηπως η Αληθεια χανει σημαντικο κομματι της χρησιμοτητας της οταν λεγεται στον λαθος χρονο;
    Προσπαθωντας να αποφυγω τον κινδυνο του μεταμοντερνου σχετικισμου, θα δωσω ενα παραδειγμα: Σχολιασα πριν λιγες μερες πως, οσοι και να μαζευτουμε στο Συνταγμα, οση οργη και να βγαλουμε, το Μεσοπροθεσμο θα ψηφιστει και θα σημανει τον θανατο της χωρας. Οσο και να χτυπιομαστε, οσο δηλαδη αυτο το "χτυπημα" θα γινεται ειρηνικα, η πορεια προς τη ψηφιση αυτου του Σχεδιου, ειναι αναποφευκτη. Και οσοι το εχουν διαβασει και δεν ανηκουν στα πουλημενα τομαρια, το καταλαβαινουν αυτο.

    Ειναι αληθεια αυτο που εγραψα;Και βεβαια, ετσι θα γινουν τα πραγματα.
    Εχει η αληθεια αυτη καποια χρησιμοτητα; Ειπωθηκε στο σωστο timing; Σε τι βοηθαει τη καταστηση; Μηπως δηλαδη θα ηταν καλυτερα να "γινουμε για λιγο ρεαλιστες και να επιδιωξουμε το αδυνατον;"; Μηπως δηλαδη ενα συνειδητο "αυτοπαραμυθιασμα" ειναι ο μονος δρομος στο να εξαντλησουμε τις ελαχιστες πιθανοτητες ωστε να γινει το αδυνατο, δυνατο;
    Μηπως δηλαδη το να λεμε σημερα, τωρα, την Αληθεια, ειναι σα να εξομοιωνουμε τον ρεαλισμο με τον κυνισμο; Και μηπως, τιποτα απο τα δυο, ρεαλισμος η κυνισμος, δε βοηθαει τωρα;

    (Συνεχιζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. (Συνεχεια)

    3)Τα ερωτηματα αυτα δεν ειναι ρητορικα. Δεν εχω αποκρυσταλλωσει αποψη, ειμαι στο ψαξιμο κ αυτο το ψαξιμο μαλλον δημιουργει αντιφασεις, οπως τωρα, στις 2 παραπανω παραγραφους, υπαρχει μια ξεκαθαρη αντιφαση. Γιατι, αν οντως υπαρχουν μονο 2 δρομοι, ο κομμουνισμος και ο φασισμος, τοτε σε τι θα ωφελησει το συνειδητο αυτοπαραμυθιασμα πλην του να μας οδηγησει στην αγκαλια του δευτερου;
    Θα απαντησω εδω με Ζιζεκ
    "Η κατάστασή μας είναι επομένως ακριβώς το αντίθετο από
    το πρόβλημα του 20ού αιώνα,
    όπου ξέραμε τι έπρεπε και θέλαμε να κάνουμε
    (να εγκαθιδρύσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου κλπ), αλλά έπρεπε να
    περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να μας δοθεί η δυνατότητα να το
    πράξουμε. Σήμερα, δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά πρέπει να
    δράσουμε τώρα γιατί οι συνέπειες της αδράνειες θα είναι καταστροφικές.
    Οφείλουμε να ρισκάρουμε βήματα στην άβυσσο του Καινούργιου σε εντελώς
    δυσμενείς συνθήκες, οφείλουμε να επινοήσουμε εκ νέου πλευρές του
    Καινούργιου έστω και μόνο για να διατηρήσουμε ό,τι ήταν καλό στο Παλιό
    (δημόσια εκπαίδευση, υγεία κ.α.)"

    Δε ξερουμε δηλαδη τι πρεπει να κανουμε, δε ξερουμε ποιες θα ειναι οι συνεπειες των πραξεων μας, αλλα και παλι, πρεπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να ΠΡΑΞΟΥΜΕ, γιατι αν αδρανησουμε, τη βαψαμε. Το ρισκο εδω ειναι τεραστιο, αλλα η αποφυγη του ρισκου θα ειναι σιγουρα καταστροφικη. Μεταξυ του "σιγουρα καταστροφη" και του "ενδεχομενως καταστροφη", η επιλογη ειναι αυτονοητη. Ο λαος βγηκε στις πλατειες και προσπαθει αγαρμπα και αδεξια να καταλαβει τι γινεται. Μεχρι προσφατα δε τον ενδιεφερε να καταλαβει. Ειναι δεδομενο οτι ο λαος δε γουσταρει τον κομμουνισμο, αλλα τον "εξανθρωπισμο" του καπιταλισμου, θελει μια αστικη δημοκρατια οπως τη νομιζει οτι ειναι, αν εφαρμοστει "δικαια" το κοινοβουλευτικο συστημα.
    Ειναι επισης δεδομενο οτι αυτο δε προκειται ποτε να το εχει. Ειναι δεδομενο επισης οτι σιγα σιγα καταλαβαινει οτι δεν το ειχε ποτε. Ειναι δεδομενο οτι η οργη δεν εχει μετουσιωθει σε θεληση για ανατροπη του πολιτικο-οικονομικου συστηματος.
    Ειναι δεδομενο οτι αν δε γινει το πρωτο βημα, δε μπορει να γινει το δευτερο.
    Ειναι δεδομενο οτι καθε διαψευση θα οδηγησει ειτε προς τη ριζοσπαστικοποιηση ειτε σε ανεπιθυμητα μονοπατια. Ειναι δεδομενο οτι η αδρανεια θα ειναι θανατος.

    Και επειδη σε επρηξα με ολα αυτα τα δεδομενα, να πω και οτι ειναι δεδομενο πως δεν υπαρχουν δεδομενα, πως οτι λεμε και γραφουμε, μπορει την αμεσως επομενη στιγμη να διαψευστει, οση αληθεια κ αν εμπεριεχει.
    Διαψευση και αναζητηση και ολο αυτο πρεπει να συνεχιστει, μεχρι να φτασουμε στον τελικο προορισμο. Οποιος κ αν ειναι αυτος. Στην τελικη, αν ειμαστε τοσο αχρηστοι ωστε να μας κατσικωθει ο φασισμος στον σβερκο, καλα να παθουμε, δε θα αξιζουμε και τιποτα περισσοτερο."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεια και χαρά και από εδώ, είναι μεγάλη παρηγοριά το να βλέπω ανθρώπους να εξακολουθούν να έχουν ερωτήματα για όσα θεωρούν πως γνωρίζουν σε τέτοιους καιρούς.

    Μείνε πνεύμα αμφισβήτησης, αντιστάσου στους κρυφούς κομφορμισμούς, όποια σημαία και να χουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. celin πολύ καλή η ανάρτησή σου.Μ άρεσε πολύ και η αντιπαράθεση που έκανες με την ταινία.
    Μόνο που το βρίσκω πολύ δύσκολο στην παρούσα φάση να συμβεί αυτό.Για να φτάσουμε στο σημείο να κόψουμε το χέρι μας πρέπει να φτάσουμε σε μεγάλη απόγνωση.Αυτή η απόγνωση δεν ήρθε ακόμη.Ο κόσμος δεν έχει εξαθλιωθεί.Άφησε βέβαια τον καναπέ του-και αυτο είναι ένα πολύ θετικό βήμα,-όμως έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.
    Μπορεί να αυξήθηκε η ανεργία,να χάσαμε λεφτά απ τις περικοπές,να ακρίβηναν όλα,όμως έχουμε ακόμη λεφτά για το καφεδάκι μας,και για να τη βγάζουμε αξιοπρεπώς.(Μιλάω για το σύνολο των Ελλήνων που μέχρι τώρα ξόδευαν ασύστολα.)
    Ξέρεις celin όταν δεν έχουμε κάποια πράγματα δεν μας νοιάζει.Οταν όμως ο άνθρωπος μαθαίνει να απολαμβάνει κάποια πράγματα,δύσκολα την κόβει τη συνήθεια.Εκεί βασίζεται το κεφάλαιο λοιπόν.Στο ότι είμαστε εθισμένοι στις συνηθειές μας,και αν δεν έρθει η εξαθλίωση ,δεν θα τις κόψουμε.
    Δύσκολο να κοπεί το χέρι λοιπόν.Κι εκτός απ τη δύναμη της συνήθειας,είναι και η πλύση εγκεφάλου που μας έκαναν μέσω της τηλεόρασης.Βέβαια το πρώτο βήμα έγινε.Σηκωθήκαμε απ τον καναπέ.Τώρα μένει το δυσκολότερο κομμάτι.Να παρατήσουμε μια για πάντα τον καναπέ,και να κόψουμε τις συνήθειες ώστε να πάψει το κεφάλαιο να μας κρατάει όμηρους.Ο βράχος όμως είναι πολύ σκληρός.Και ο αυτοακρωτηριασμός μας προκαλεί μεγάλο πόνο.Και συνήθως αν δεν έρθει η απόγνωση δεν κόβεται με τίποτα το δικό μας χέρι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σου φιλε Αντωνη! Δε νομιζω να ξεμεινω ποτε απο ερωτηματα, σε διαβεβαιωνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Sunshine, συμφωνω 1000% με οσα γραφεις, ειναι σα να διαβαζω καποιο δικο μου σχολιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Xαίρομαι πολυ celin που συμφωνεις με όσα γράφω.Ξέρεις φτιάχνει η διάθεσή μου γιατί βλέπω ότι τελικά είμαστε πολλοί αυτοί που νιώθουμε,πιστεύουμε,και ελπίζουμε τα ίδια πράγματα.Και όταν δεν είσαι μόνος σου και νιώθεις οτι μαζί σου θα παλέψουν και άλλοι,τότε βλέπεις ότι τελικά σ αυτή την πολύπαθη χώρα μπορεί να υπάρξει και μέλλον τελικά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. SUNSHINE, εμεις, ο λαος θα αποφασισουμε για το να θα υπαρξει μελλον η οχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. http://ksipnistere.blogspot.com/2011/06/blog-post_124.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή