ΕΧΩ ΕΝΑ ΦΙΛΟ

Προχθες εγραφα για καποιους φιλους-γνωστους μου.Ας συνεχισω λοιπον,με εναν ακομα.

Eχω ενα φιλο.
Λατρευει τη μουσικη,μια απο τις αγαπημενες του ενασχολησεις ειναι η ακροαση ενος καινουριου cd,συνοδευομενη απο καφε,τσιγαρο κ εφημεριδα.
Αλλα δε γουσταρει να πηγαινει σε συναυλιες,τον χαλαει η κοσμοσυρροη κ το στριμωξιδι.Περιττο να πω οτι δε πιστευει στη μεθεξη των συναυλιων,θελει να ακουει τα αγαπημενα του τραγουδια
μονος.
Λατρευει τις ταινιες.Αν τον ρωτησεις,θα σου αραδιασει εκατονταδες νοματαιους,
σκηνοθετες,ηθοποιους,σεναριογραφους,ποτε γυριστηκαν,σινεκριτικη κτλ
Αλλα δε γουσταρει να πηγαινει στον κινηματογραφο.Τον εκνευριζει ο ηχος του κινητου,τα νατσος που μασουλαει ο διπλανος του,οι αγενεις,το διαλειμμα.
Θεωρει ιεροτελεστια τη παρακολουθηση μιας καλης ταινιας.Κ οταν παρακολουθει,δε θελει να αποσπαται."ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΜΟΝΟΣ"Μου επαναλαμβανει συνεχως.

Θελει να τρωει μονος.Οχι επειδη,
"ΟΠΟΙΟΣ ΤΡΩΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ,ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ",
οπως λεει κ ο ποιητης Παναγιωτοπουλος.
Απλα ετσι,διχως λογο.Υποπτευομαι οτι χαλιεται που ολοι οι κανονικοι υπολοιποι ανθρωποι,οταν τρωνε μαζι,ανταλλασσουν κ 2-3 κουβεντες.Ο συγκεκριμενος μαλλον δε θελει να μιλαει οταν τρωει.

Το πιθανοτερο ειναι να πιστεψετε οτι ειναι ενας μονοχνωτος,αντικοινωνικος μισανθρωπος.Κ ομως,καμια σχεση δεν εχει η εικονα που πιθανον να εχετε σχηματισει για αυτον,
με τη πραγματικοτητα.Ο,τι προβλημα κ αν εχουμε,σε αυτον καταφευγουμε για να μας πει τη γνωμη του.Κ εχει να μας πει παντα μια σωστη αποψη.
Οχι επειδη ειναι ευφυεστερος απο εμας.Αλλα γιατι νοιαζεται.Σε ακουει.Συμπασχει.
Κ οποιος πραγματικα ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ για το προβλημα σου,συνηθως θα σου βρει μια λυση.Για αυτο αποτυγχανουν οι ψυχιατροι κ ψυχολογοι να σε βοηθησουν.Γιατι δε νοιαζονται.
(Ενσυναισθηση το λεει αυτο ο Ιρβιν Γιαλομ,που μαλλον θα συμφωνει με τη παραπανω αποψη)

Επισης,δεν ειναι μιζερος.Εχει πλακα.Ειναι ευχαριστος τυπος.Ο,τι πρεπει για να σε συνοδευσει σε μια βραδυνη εξοδο.
Κ δε ζηλευει.Χαιρεται με τη χαρα σου.Ουτε θα μπει στις γνωστες αντρικες ανταγωνιστικες διαδικασιες.Μαλλον μεσα του,θα τα εχει βρει με τον εαυτο του κ τι ειναι.
Απλα δε μπορω να καταληξω αν η ελλειψη ζηλιας οφειλεται σε μια στερεωμενη πεποιθηση ανωτεροτητας,η σε μια αισθηση κατωτεροτητας που ο ιδιος την εχει αποδεχτει πια πληρως.

Καποτε επινε πολυ.Λες κ τα ποτηρια που του σερβιρανε,ηταν συνεχως τρυπια.Καποιοι ανησυχησαμε παρατηρωντας τα κατορθωματα του.Εχετε δει πως γυαλιζει το ματι του μεθυσμενου?ε,εκεινου γυαλιζε διπλα.
Τωρα εχει μηνες να βαλει ποτο στο στομα του.Σε συνδυασμο με το οτι δε τον βλεπουμε κ συχνα,μας εχει μπει στο νου μια φρικτη υποψια,οτι ολο αυτο το ποτο δεν ηταν δειγμα αλκοολισμου,αλλα ηταν ο τροπος του να συνυπαρχει
οχι τοσο με εμας,αλλα με τον κοσμο γυρω του.Λες κ μονο οταν μεθουσε,εβρισκε τον κοσμο εναν ενδιαφεροντα τοπο,εβρισκε καποια λογια να πει.
Τωρα σιωπη.Κ ενα βλεμμα πιο ηρεμο απο ποτε.Συμβιβασμενο σιγουρα,αλλα με τι?με τον κοσμο που ηθελε να αλλαξει αλλα δε μπορει να τον αλλαξει?με τη ζωη?η με τη προσωπικη του ηττα?

Λες κ μεσα του υπαρχουν 2 καθρεπτες,βαλμενοι ο ενας απεναντι στον αλλον,με μοναδικο σκοπο τους να αναπαραγουν στο διηνεκες την εικονα του απεναντι καθρεπτη.Δηλαδη,το κενο.
2 καθρεπτες,2 ειδωλα,διχως τιποτα να παραμορφωνει,να αναστατωνει,να συγκινει,
καμια πληγη να αιμορραγει,πως να αιμορραγησει αλλωστε κατι
οταν η επιφανεια του ειναι ενα αψυχο γυαλι?
κ αυτη εικονα των ειδωλων,να συντονιζεται με τους χτυπους της καρδιας που θαρρεις να λιγοστευουν,αυτοανακυκλουμενη,αυτοαναπαραγομενη,μια εικονα που παυει σιγα σιγα να ειναι καρδιοχτυπι,
ξενυχτι,
ζωσα πληγη.

Εχω ενα φιλο.Καποιες φορες,μου φαινεται οτι δεν ειναι φιλος αλλα εχθρος.Κ τοτε τρεμω,
οχι γιατι φοβαμαι μηπως με βλαψει,
αλλα αν στην εποχη που ζουμε,
η φιλια κ η εχθρα παυουν να εχουν σημαντικες διαφορες,
τοτε ολα γινονται ενα,κ οι διαβαθμισεις θα πεθανουν,κ εμεις θα παψουμε να ξεχωριζουμε,να καταλαβαινουμε,να καταλαβαινομαστε,να αγαπουμε η να μισουμε.
Κ θα μεινει μια αδιαφορια που θα αναπαραγεται στο διηνεκες.
Σα 2 καθρεπτες βαλμενοι ο ενας απεναντι στον αλλον.