Δε Προλαβαινεις
καρμα οινοπνευμα,ελλειψη που τραγουδαει
εξεγερση ανανεωση οχι αντιπερισπασμος
διχως πονους τωρα γενναει
δεν υποφερει πια καθε που ανατελλει
κ αν ειχε αναστολες,
χαθηκαν με τον ανεμο
εκεινη
δεν ηταν Αγαπη αλλα Αμφισβητηση
καθως κρυβεται στα αστερια
κ μετραει αναποδα τα καλοκαιρια
κ ερεθιζεται διχως να ολοκληρωνει
κ εκει που καιγεται,εξαφνα παγωνει
αναιρεσεις ζωδια μισοκαπνισμενα τσιγαρα
η γλωσσα ενας μικρος θεος να αιωρειται στην αβυσσο
συνεχισε το
εστω για μια φορα
μη με αφηνεις μες στις κραυγες
στις γρατζουνιες
μη με αφηνεις με δαχτυλα μολυσμενα
λοφοι ανεκφραστοι μοναχοι
μυρισε με
μυρισε με οταν ανεμιζω τη μεταλλαξη
της επερχομενης Μητερας
Δε Προλαβαινεις
δε ξερεις σε ποιο συρταρι ειναι η βερα
σκονισμενη κ αυπνη
σαν πρωην υγρο Μυστικο
Προσπαθώ να ερμηνεύσω.Μ΄αρέσει αλλά δεν ξέρω τι θέλει να πει ο Ποιητής.Διακρίνω μιαν απογοήτευση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ μήπως όχι.Παίρνω υπ΄όψιν παλαιότερες αναρτήσεις.Θυμάμαι τον Ιούνιο ήσουν σε πάρα πολύ καλή συναισθηματική κατάσταση .Θυμάσαι και συ έλεγες είναι στην καλύτερη μου φάση....είχαμε κάνει μια κουβέντα τότε ......
Όταν βρίσκομαι μπρος σε ένα "έργο τέχνης" το πρώτο μου μέλημα είναι να το απολαύσω.Σε δεύτερη μοίρα έρχεται το τι θέλει να μου πει.Άλλωστε ο καθένας μας συνήθως εισπράττει αυτό που ο ίδιος προβάλλει.Καλά μεγάλη κουβέντα πάω να ανοίξω.Και επειδή Καλοκαίρι είναι αδερφέ μου
πέρνα από το σπίτι να γελάσουμε λιγάκι όχι τόσο με το αρχικό κείμενο όσο με το θέμα που εγείρει το πρώτο σχόλιο και περιμένω και την δική σου άποψη.
Καλή μέρα.
Εννοειται οτι θα περασω να πω μια καλησπερα!Αλλα θα σου δωσω κ μια απαντηση εδω,μηπως υπαρχουν κ αλλοι αναγνωστες με αποριες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο συγκεκριμενο ποιημα,περιγραφω μια γυναικα.Μια θλιμμενη γυναικα.Μια παραμελημενη γυναικα.Περιγραφω την ηττα του γαμου της.
Κ ταυτοχονα προσπαθω να τη περιγραψω οχι μονο σε μεγαλη ηλικια,αλλα κ σε μικροτερη,πριν παντρευτει.
Ολη αυτη η περιγραφη βεβαια ειναι αποσπασματικη,ελλειπτικη κ πολυσημαντη,οπως συμβαινει δηλαδη συνηθως με τα ποιηματα.
Εννοειται πως οποιο σκοπο κ να εχει ο συγγραφεας,τελικα ο αναγνωστης αποκομιζει αυτο που θελει να αποκομισει.Θα καταλαβει αυτο που θελει να καταλαβει.
Για αυτο κ συνηθως δεν χρειαζονται επεξηγησεις!!
Οσον αφορα τη συναισθηματικη μου κατασταση,καταρχας με συγκινει φιλε μου bedlam που θυμασαι τα λογια μου,αυτα λες κ επιβεβαιωνομαι οτι οι φιλιες μπορουν να ανθησουν ακομα κ εξ αποστασεως,ακομα κ διαδικτυακως.
Να κανω κ μια διευκρινιση παντως,τα ποιηματα που ανεβαζω συνηθως εχουν γραφτει πριν καιρο,οποτε δεν αντικατοπτριζουν τη συναισθηματικη μου κατασταση.Αλλα κ σημερα να γραψω ενα θλιμμενο ποιημα,παλι δε σημαινει τιποτα.
Γραφουμε για να εκτονωθουμε κ "να ξορκισουμε τους προσωπικους μας δαιμονες".οπως λενε πολλοι.Αυτο σημαινει πως τα περισσοτερα ποιηματα μου μπορει να μιλανε για απογνωση,για θλιψη,για απωλεια ακομα κ για τον θανατο,
αλλα εγω δεν ειμαι καποιος που ολη μερα σκεφτεται αρνητικα!
Αντιθετως,γραφοντας για τη θλιψη,κατα καποιο τροπο,η θλιψη ξεθυμαινει.
Κ στα γραπτα σου παγιδευονται οι δαιμονες που μολις καταφερες να απαλλαχτεις.
Βεβαια,πολλες φορες οσοι γραφουμε καταληγουμε σαν τη Σεχραζατ..αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια!
Πάντως εγω είμαι της άποψης ότι τα ποιήματα πρέπει να έχουν και κάτι να πουν. Μια ιδέα, μπόρεί να συληφθεί με διαφορετικό τρόπο απο τον καθένα, όμως ο ποιητής ωφείλει να στοχεύει, να σημαδεύει. Ρίχνει τη βολή του και μετά, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ωφείλει να σημαδέψει, αλλιώς, θα είναι σαν όλα τα υπόλοιπα ο λόγος του, που δεν θα είναι λόγος αλλά λέξεις...μάταιος.
Η ποίηση αντιπαλεύει το μάταιο, και η τέχνη, έτσι νομίζω, έτσι ελπίζω, έτσι δημιουργώ εγώ...
...
Eγω poexania πιστευω οτι αν καποιος εχει αναγκη να γραψει,ας γραψει.Αν πνιγεται απο λεξεις,αυτες οι λεξεις πρεπει να γινουν ποιηματα.Απο τα 10 ποιηματα που εχω διαβασει,τα μισα δε καταλαβαινω τι λενε κ νιωθω οτι δεν εχουν τιποτα να πουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ τι εγινε?
Αλλωστε η αναγκη για εκφραση δεν ισοδυναμει με την υπαρξη ταλεντου!
Ασε που πιστευω οτι ολοι οταν γραφουν,καπου στοχευουν,ακομα κ αν οι ιδιοι δε καταλαβαινουν τον στοχο τους.
Τελικα δεν εχει ομως σημασια "τι θελει να πει ο ποιητης"
αλλωστε,ο,τι κ να γραψει ο συγγραφεας,ο αναγνωστης θα καταλαβει αυτο που θελει ο ιδιος να καταλαβει,οπως λεει κ ο Προυστ.
Εκει καταληγω
να γραφουμε ο,τι μας κατεβει στο κεφαλι διχως να πρεπει να υποταχτουμε σε καποιον σκοπο.
"Όμως ωφείλει να σημαδέψει, αλλιώς, θα είναι σαν όλα τα υπόλοιπα ο λόγος του, που δεν θα είναι λόγος αλλά λέξεις...μάταιος.
Η ποίηση αντιπαλεύει το μάταιο, και η τέχνη, έτσι νομίζω, έτσι ελπίζω, έτσι δημιουργώ εγώ..."
Δε νικιεται η ματαιοτητα.Οταν τα βαζεις μαζι της,χανεις.
Απλα τη ξεχνας.
Κ αφοσιωνεσαι εκει που θελεις να αφοσιωθεις,επιλεγοντας συνειδητα να εθελοτυφλησεις,επιλεγοντας τη ληθη της ληθης.
Τουλαχιστον αυτο νομιζω εγω.
Εξ ορισμου,οι λεξεις ειναι ματαιες,
υπαρχει τιποτα πιο ματαιο απο τις λεξεις?
αυτο που λες σημερα,αυριο δεν ισχυει.
Αλλα ολα αυτα δε πρεπει να οδηγησουν στην απαισιοδοξια κ στη παραιτηση.
Αντιθετως,
μεσα απο τη παραδοχη της προσωρινοτητας κ την επικρατηση της ματαιοδοξιας,
το γεγονος κ μονο οτι τολμαμε ακομα να μιλαμε,να επικοινωνουμε,να γραφουμε κ να αγαπαμε,
αυτο μας κανει μικρους ηρωες,που αψηφουν τα παραπανω.
Κ αυτο που φαινεται για ηττα,δεν ειναι τελικα ηττα,οπως κ αυτο που φαινεται για νικη,νικη δεν ειναι ποτε..
Η νίκη επι της ματαιότητας είναι η ίδια η πάλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω
ΑπάντησηΔιαγραφή