Η ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΜΑΣ (ΚΑΙ Ο ΚΑΡΙΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ)

Εγραψα πριν λιγο μια ημιτελη αναρτηση για το πως βλεπω το 2012,
δε θα την ανεβασω γιατι παραειναι μαυρη.
Αυτες τις μερες αντιμετωπιζω ενα παρομοιο μπλοκαρισμα με αυτο που αντιμετωπισα πριν λιγους μηνες,
κινηματογραφικα-μουσικα-λογοτεχνικα κειμενα δε μου κανει καρδια να ανεβασω,
αλλα ουτε πολιτικα, γιατι δε νιωθω οτι εχει μεινει κατι αλλο να πω.

Μαζι με το κρυο εξω, ενα κυμα ψυχους εχει τρυπωσει και μεσα μου,
ημουν σε ενα σουπερμαρκετ πριν καμια βδομαδα και μεσα σε λιγα λεπτα, ειδα τρεις τσακωμους μπροστα μου, ολοι γιατι καποιος πηγε να φαει τη θεση στη σειρα καποιου αλλου.
Τα ραφια ειχαν αδειασει απο κουρασμενα ανθρωπακια, που βλεπουν τη καταστροφη να ερχεται, και σαν γνησια μικροαστικα σκουπιδια, σκεφτηκαν οτι το καλυτερο που μπορουν να κανουν, ειναι να χαρισουν στον εαυτο τους, ενα τελευταιο γιορτινο φαγοποτι.
Αν μεχρι το Πασχα, δεν εχει τιναχτει στον αερα το Συμπαν, ιδιες θα ειναι οι σκεψεις τους για το εορταστικο Αρνι,
σκεφτομαι οτι αυτο που δε θα προλαβει να κανει το κρυο και η φτωχεια,
πιθανον να το κανει η Βιολογια,
αν κρατησει κανα χρονο ακομα αυτη η ιστορια,
στανταρ το ενα τριτο του πληθυσμου θα εχει πεθανει απο τα τριγλυκεριδια και τη χοληστερινη,
ενα ακομα τελευταιο φαγοποτι, κι ενα ακομα τελευταιο φαγοποτι,
και πολλοι θα πεφτουν κατω απο εμφραγματα,
οι υπολοιποι θα πεθανουν απο τη πεινα,
αλλοι θα αυτοκτονουν, αλλοι θα κηρυσσουν παραιτηση κι απαθεια,
μια χαρα δηλαδη, αυτο που πραγματικα θελουν τα δωσιλογικα γουρουνια που εξουσιαζουν
-τον θανατο δηλαδη του μισου πληθυσμου για να παρει μπρος ξανα η καπιταλιστικη μηχανη-
δε θα γινει αυτη τη φορα με πολεμο,
θα τους τον χαρισουμε απο μονοι μας.

9,2% πανω τα τιμολογια της ΔΕΝ απο μεθαυριο..
οποιος ακομα πιστευει οτι τα παραπανω που γραφω για τον σχεδιαζομενο εκ των οικονομικων ελι θανατο ενος κομματιου του πληθυσμου,
ειναι υπερβολες,
εχω να του πω οτι σα να στερευει το μισος κ η απεχθεια μου για το προσωπο του,
ειτε βαλτος, ειτε αφελης ειτε προνομιουχος ειτε απλως μισανθρωπος,
ο,τι κι αν ειναι,
ισως να αρχισω να τον ζηλευω λιγακι,
εχει τη πλακα του να εισαι πολιτικα και ταξικα συνειδητοποιημενος με γεματες τσεπες,
αλλα τωρα που η τσεπη αδειαζει, τα λογια που ελεγες κι εγραφες εκ του ασφαλους,
ζυγιζουν βαρυτερα,
το να κραυγαζεις για αλληλεγγυη οταν δεν εισαι αυτος που τη ζητας, ειναι ευκολο,
οταν ομως σιγα σιγα εσυ μετατρεπεσαι σε αυτον που τη ζητα,
η ντροπη και το κενο γινονται βαρη ασηκωτα,
αντιλαμβανεσαι οτι, η αλληλεγγυη που ζητειται ειναι ουσιαστικα ελεημοσυνη,
κι αν σου χει μεινει μια σταλα περηφανια, συνειδητοποιεις οτι αυτο δεν ειναι κατι που πρεπει να ζητας,
ειναι κατι που πρεπει να απαιτεις.

Να απαιτησεις απο τον περαστικο στο δρομο που σε κοιταει με λυπη,
να απαιτεις απο τον ματσωμενο που σε κοιταει με περιφρονηση,
να απαιτεις απο τον εξουσιαστη που σε κοιταει οπως κοιτας εσυ τις κατσαριδες στις γωνιες του σπιτιου σου.

Τις προαλλες, περπατουσα στον δρομο ντυμενος κυριλε -οι λογοι καθαρα εργασιακοι-
και ενας τυπος, γυρω στα 25, σχεδον επεσε πανω μου, λεγοντας μου να του δωσω χρηματα,
δε θελω να γινω κλεφτης μου ειπε, προτιμω να τα ζηταω γιατι τα εχω αναγκη.
Ο τυπος δεν τα ειχε αναγκη, καλοζωισμενος κι αληταριο ηταν,
τον πετυχα και το ιδιο βραδυ στο Κολωνακι, στη μοναδικη εξοδο μου αυτου του τριμηνου,
παλι η ιδια καραμελα..αυτη τη φορα συνοδευοταν κι απο εναν φιλο του, ιδιος απατεωνας με αυτον.
Το "ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΛΕΦΤΗΣ" δεν ηταν παρακαλετο,
περισσοτερο απειλη εμοιαζε παρα με εκκληση, του στυλ, δωσε μου με το καλο γιατι μπορει να στα παρω κι αλλιως.
Καμια απο αυτες τις δυο φορες δε πηρε φραγκο απο εμενα,
τη δευτερη κιολας κινηθηκα εναντιον του φωναζοντας "ΔΕΝ ΕΧΩ ΡΕ"

Την επομενη φορα που θα τον ξαναπετυχω, μπορει να θελησω να του σπασω τα μουτρα,
και θα το κανω με μεγαλη ευχαριστηση,
αν τον βλεπατε, θα με συμμεριζοσασταν,
τα ρουχα του ηταν ακριβοτερα απο τα δικα μου,
δεν ηταν εξαθλιωμενος, δεν ηταν αλητης του δρομου, μαγκακι, πρεζακι η ο,τιδηποτε.
Ηταν απλα ενας καριολης.
Καριοληδες σαν αυτον θα παιρνουν μερος στις 500 ληστειες που γινονται τον μηνα στην Ελληνικη επικρατεια, καριοληδες που δε δισταζουν να ληστεψουν εναν φτωχο η εναν φτωχο εν δυναμει
κι ανοιγουν παντου σπιτια και περιπτερα.

Αλλα αυτος ο καριολης δειχνει τον δρομο, δε ζητα, απαιτει.
Αυτος που πραγματικα εχει αναγκη, ειναι ζητημα χρονου να αρχισει να απαιτει κι αυτος.
Δε θα σου ερχονται με παρακαλια, εσενα που ακομα επιβιωνεις,
θα ερχονται τσαμπουκαλεμενοι, σε στυλ η θα δωσεις η θα πεσουν φαπες.
Προφανως και αρκετοι θα προτιμησουν να ψυχορραγησουν σα το σκυλι που οταν νιωθει το τελος να ερχεται, αναζητα μια γωνια για να πεθανει στην ησυχια του,
η απογνωση δεν σε κανει τσαμπουκα, σηνηθως η απογνωση οδηγει στην ακομα μεγαλυτερη απογνωση, η απογνωση αυτοτροφοδοτειται κι αναδιπλασιαζεται.


Ωραια θα ηταν να ακολουθουσαμε το παραδειγμα του καριολη, ομως οχι ο ενας εναντια στον αλλον,
αλλα ολοι μαζι εναντια στην Εξουσια. Προς το παρον παρακαλουμε, δε θα επρεπε να περιμενουμε κατι καλυτερο, οποιος παρακαλα προδιαγραφει απο μονος του το αποτελεσμα των παρακαλετων του.
Ωραια θα ηταν λοιπον, ουτε να παρακαλουμε, ουτε καν να απαιτουμε,
απλα να παρουσιασουμε ως τετελεσμενο κι αναποφευκτο, την ανατροπη τους.
Αυτο ομως απαιτει cojones που, προς το παρον, δεν υπαρχουν.

Επομενως, αυτο που μπορουμε να κανουμε δεν ειναι τοσο να ελπισουμε οτι η απογνωση δε θα μας κανει αντιδραστικους αλλα αγωνιστες.
Δεν εχει νοημα, αλλωστε ειναι δεδομενο οτι η πλειοψηφια βγαζει το κακο της προσωπο στα δυσκολα, οχι το καλο. Το Μελλον θα εχει λιγοτερους αντικαθεστωτικους πυρηνες αντιστασης
απο συμμοριες καριοληδων που θα σου αδειαζουν το σπιτι και τη τσεπη,
η τουλαχιστον, ο,τι εχει απομεινει.
Δεν εχει νοημα να κλαιμε για αυτο, ετσι ειναι και δεν αλλαζει.

Αν κατι εχει νοημα, για μενα και για εσενα που με διαβαζεις και μετρας απο λιγο ως αρκετα τη γνωμη μου,
 ειναι να αγριεψουμε.
Οσο περισσοτεροι μαζι, τοσο το καλυτερο,
αλλα η προσπαθεια για ενοτητα και πλατιες λαικες συμμαχιες, εχει κι αυτη τα ορια της.
Αν λοιπον εχει κατι νοημα, ειναι η ανιχνευση για τους ομοιους σου.
Οχι για αυτους που βρισκονται στην ιδια θεση με εσενα,
γιατι, στην ιδια θεση με εσενα-την αφραγκη θεση-
συνυπαρχουν κι ενα σωρο καριοληδες, που καραδοκουν να σου ληστεψου το εναπομειναν 20ευρω στη θεση,
συνυπαρχουν κι ενα σωρο κωλογεροι η κωλομεσηλικες η κωλοπαιδα,
που προτιμουν να μαλωνουν στη σειρα του σουπερμαρκετ, η να γεμιζουν τις σαπιες κοιλιες τους αδειαζοντας ταυτοχρονα τα ηδη αδεια μυαλα τους,
απο το να σταθουν να πουν μια κουβεντα μαζι σου.
Συνυπαρχουν κι ενα σωρο γουρουνια, που προτιμουν να σπασουν το κεφαλι ενος αλλοδαπου εκδικουμενοι τη κλοπη που υπεστησαν η προσωποποιωντας στον "σκουρο",
τα ατομικα τους δεινα.
Συνυπαρχουν κι ενα σωρο καραγκιοζηδες, που κλεινουν τα ματια στις 500 ληστειες μηνιαιως,
κραυγαζοντας για "ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ"  σε οποιον τολμα να μιλησει για την απιστευτη και ραγδαια εγκληματικοτητα, την αλλοδαπη κυριως εγκληματικοτητα, σε συνοικιες που οι ιδιοι δε πατουν το ποδι τους ποτε.

(ΑΔΕΡΦΙΑ, ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΚΑΤΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ,
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΕΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ,
ΑΛΛΑ, ΑΙΤΙΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ)

Συμπυκνωνοντας λοιπον τη φλυαρια μου,
(ολο μπλοκαρισμενος ειμαι κι ολο φλυαρω, σα τη μοιρολογιστρα)
το κυριο νοημα των οσων λεω, ειναι το εξης: Ερχεται πολεμος, ολοι εναντιον ολων,
το 2012 θα ειναι ακομα χειροτερο απο το 2011
-αν και καλυτερο απο το 2013-.
Ερχεται πολεμος λοιπον και τα στρατοπεδα δε θα ειναι δυο, θα ειναι πολλα.
Ανθρωποι που, κανονικα, αυτα που τους ενωνουν, ειναι πολλαπλασια απο αυτα που τους χωριζουν,
θα βρεθουν αντιμετωποι. Και θα σφαχτουνε.
Μακαρι να ηταν δυο τα στρατοπεδα, λαος κι εξουσιαστες, απλα θα ηταν τα πραγματα και θα τους ξεσκιζαμε τις σαρκες.
Ομως δε θα ειναι ετσι, γιατι μεσα στον "λαο", υπαρχουν ενα σωρο σιχαματα,
πολλοι μαλιστα ακομα χειροτεροι απο τους εξουσιαστες.
Ανιχνευουμε λοιπον τους ομοιους μας, κι ενωνομαστε μαζι τους.
Ανιχνευουμε αυτους που σκεφτονται σαν εμας, αυτους που εχουμε κοινα συμφεροντα,
αυτους που αντεχουμε να βρεθουμε σε ενα δωματι για πανω απο μιση ωρα διχως να αναρωτιομαστε οταν μιλαει "ΜΑ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ;"

Κι ενωνομαστε.
Βασικα, οι συμμαχιες εχουν ηδη γινει, κι εμεις οι ιδιοι εχουμε σχεδον συμμαχησει με τους ομοιυς μας, ακομα κι αν δεν το εχουμε καταλαβει,
πιθανως οι συμμαχιες που εχουμε κανει να μην ειναι καν αυτες που νομιζουμε οτι κανουμε,
ενα σωρο αντιδραστικοι στα λογια, στην πραξη θα γινουν αγωνιστες,
ενα σωρο αγωνιστες στα λογια, στη πραξη θα γινουν αντιδραστικοι και σκυλια των αφεντικων.

Ερχεται πολεμος και οι αδυναμοι θα αφανιστουν, οπως αφανιστηκαν οι Ινδιανοι.
Αντισταση στις γειτονιες, στους χωρους εργασιας, στον δρομο παντου, λεει το ΚΚΕ,
αντισταση φωναζουν και οι αναρχικοι και το δειχνουν εμπρακτως σε μερη οπου γινονται απολυσεις,
αντισταση στο Μνημονιο φωναζει και ο Συριζα. Εστω.

Σχεδον αυτα επαναλαβα κι εγω εδω. Με τη δοση κυνισμου που τα κομματα αποφευγουν να ριξουν για αλατοπιπερο, λογω του οτι δε θελουν να καμφθει περαιτερω το ηδη καμφθεν και τσακισμενο λαικο φρονημα.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΜΟΥ.
ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΠΑΡΧΗ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΚΙ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ.

2 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΘΡΙΛΕΡ.

Δεν εχω τι να γραψω,
-βασικα εχω, αλλα ειναι τελειως απαισιοδοξες οι σκεψεις και δε θελω τωρα να επεκταθω-
οποτε, αναδημοσιευω δυο διηγηματα που εχω αναρτησει παλιοτερα.



                                    

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΤΕΡΟ ΛΕΥΚΟ

 

 

 

 

Δεν ειχα βρεθει εκει με τη θεληση μου. Θυμαμαι οτι περπατουσα μεσα στο δασος και ξαφνικα συνειδητοποιησα οτι ειχα χαθει..Θυμαμαι οτι με τραβηξαν οι ψαλμωδιες και οι παραξενοι θορυβοι,
αλλα δε μπορω να θυμηθω περισσοτερα, ουτε τι δουλεια ειχα σε αυτο το δασος, ουτε εκεινους που ειχαμε ερθει εδω μαζι.
Κρυμμενος μεσα στις φυλλωσιες, παρακολουθουσα μια Λιτανεια. Δε ξερω πως αλλιως να  χαρακτηρισω αυτο που εβλεπα. Ντυμενοι ομοιομορφα με λευκες κελεμπιες, δεκα με 15 φιγουρες ειχαν σχηματισει εναν κυκλο. Και βαδιζαν στη νοητη περιμετρο αυτου του κυκλου,
βημα αργο κι ασταματητο,
ψελνοντας η μουρμουριζοντας ακαταλαβιστικα.
(Διαισθανθηκα πως η αγωνια μου θα ηταν ακομα μεγαλυτερη αν καταλαβαινα τη γλωσσα τους)
Ηταν ντυμενοι στα λευκα, αλλα αποτελουσε το δαιμονικοτερο Λευκο που ειχα δει ποτε.
Ενα αρρωστο λευκο, που θαρρεις οτι φωσφοριζε, στελνοντας θλιβερα μηνυματα στο φεγγαρι
(Η μπορει  να ηταν εκεινο που αντανακλουσε τη θλιψη του φεγγαριου)

Σταδιακα, φλογες δυναμωναν απο κρυμμενους βωμους.
Και δε θα μου προξενουσε το θεαμα αυτο την ιδια αγωνια, αν δεν ειχα δει κι ακουσει καθαρα
το κλαμα ενος μωρου.
Ημουν σε μια υπερυψωμενη τοποθεσια κι εβλεπα καθαρα μεσα σε αυτο το ξεφωτο.
Μια σκουροχρωμη κουνια στη μεση αυτου του λευκου κυκλου
κι ενα μωρο να κλαιει. Οχι πολυ εντονα, ουτε σπαρακτικα,
κλαμα απαλο, σα να ακουγεται απο πολυ μακρυα,
ομως το οτι ηταν απαλο, καθολου δε μειωνε τη φρικη.
Γιατι βρισκοταν αυτο το μωρο εκει, στη μεση του κυκλου; Στη μεση του πουθενα;
Απο ποια Μητερα το αρπαξαν; Κι αν δεν απηχθη, τι ειδους Μητερα μπορεσε να προσφερει
το μωρο της σε αυτους;

Οι λευκες κελεμπιες σταματησαν να περπατανε, και σχεδον με στρατιωτικο ρυθμο, εστρεψαν
το βλεμμα ταυτοχρονα στο κεντρο αυτου του κυκλου...
....εστρεψαν το βλεμμα τους στο βρεφος.
Εμειναν ακινητοι..ναζι συνοδοι στο Αουσβιτς, επικινδυνοι παραφρονες που μπορεσαν να συνεννοηθουν για να φτιαξουν μιαν Αιρεση..Ηταν σιγουρα Αιρεση γιατι ηταν σιγουρο οτι ολοι αυτοι πιστευαν σε ιδιο Θεο..και τη συνεχεια αυτης της σκεψης δε θελω να τη κανω.

Επειτα κινηθηκαν ολοι μαζι προς το βρεφος, το οποιο, σα να τους καταλαβε,
αρχισε να κλαιει εντονοτερα.
Δε θα ντραπω εδω να το πω: Η πρωτη μου σκεψη ηταν να τρεξω τοσο δυνατα ωστε να παρουν φωτια τα ποδια μου, να φυγω απο αυτο το αποκοσμο ξεφωτο, εγκαταλειποντας το βρεφος στο ελεος αυτων των τερατων.
(Πιστεψτε με, ηταν μια απο τις φορες που δεν αξιζει στη δειλια περιφρονηση, αλλα κατανοηση)

Ειχα δει τοσους εφιαλτες στη ζωη μου μα δε περιμενα ποτε οτι θα βιωσω τον φρικτοτερο απο αυτους ζωντανο. Δεν ηξερα εκεινη τη στιγμη οτι ο εφιαλτης μου δεν ειχε καν φτασει στο αποκορυφωμα του
.
Σκεφτομενος το παιδι που δεν εχω, δεν αντεξα τελικα να αφησω ανυπερασπιστο το βρεφος.
Μαζεψα ολον τον φοβο μου και τον εκανα ορμη. Μαζεψα τον εφιαλτη αυτον πλαι στη ζωη που ειχε μολις γεννηθει και τον συρρικνωσα τοσο πολυ ωστε να μη του επιτρεψω να μολυνει αλλο ετουτη τη νυχτα.
Ετρεξα σπαζοντας τον ανιερο κυκλο και κατευθυνθηκα προς το μωρο. Οι λευκες κελεμπιες
ηταν θολες στα ματια μου, δεν ειχα χρονο, ουτε ηταν η στιγμη καταλληλη ωστε να ζυγισω τις αντιδρασεις τους.
Ομως, στα κλασματα δευτερολεπτου που μεσολαβησαν μεχρι να φτασω στο βρεφος, αντιληφθηκα
οτι παρεμεναν ακινητες, λες και δεν αιφνιδιαστηκαν καθολου απο την εισβολη μου..

...λες και με περιμεναν.

Το φεγγαρι ελαμψε ακομα δαιμονικοτερα οταν πηρα στα χερια μου το βρεφος,
το φεγγαρι, οι λευκες κελεμπιες
ισως ολα μαζι, ισως δε ξερω τιποτα τωρα,
ισως ηταν μια παγιδα απο την αρχη,
ισως η μονη περιπτωση να κρατησω τα λογικα μου ειναι να πεισω τον εαυτο μου οτι αυτο που ειδα εκεινο το βραδυ, δεν ηταν παρα ενας εφιαλτης,
ισως και παλι, δε μπορω να αποφυγω την επελαυνουσα καταρρευση διοτι, ακομα κι αν ηταν ετσι,
τι σοι αρρωστο μυαλο επλασε αυτες τις εικονες;

Ισως δε θα ξεχασω ποτε τι συνεβη τη στιγμη που κρατησα στα χερια μου το μωρο,
ισως δε θα ξεχασω ποτε οτι σταματησε αποτομα να κλαιει,
ισως δε θα ξεχασω ποτε τον τροπο που με κοιταξε λες και δεν ηταν μωρο,
(λες και δεν ηταν νυχτα...λες και δεν ηταν κοσμος),
ισως ακομα και να μπορουσα να κρατησω τα λογικα μου, αν αυτη η σκηνη, το ονειρο η πραγματικοτητα,
εληγε εκει
και δεν εβλεπα ποτε το χαμογελο αυτου του πλασματος, χαμογελο πονηρο, χαμογελο απεριγραπτο,
χαμογελο που τρυπωνε μες στη ψυχη και σου θυμιζε οτι, οσα θαυματα κι αν κατορθωσει ο Ανθρωπος, οσα Μυστηρια κι να εξηγησει, οσους γριφους και να διαλευκανει,
ποτε του δε θα μπορεσει να ξεφυγει απο ενα καταραμενο δασος που βρεθηκε ξαφνικα στον δρομο του, απο ενα καταραμενο δασος που ισως να επιλεγει καποιους απο την αρχη της ζωης τους
και τους καλει εδω,

ενα καταραμενο δασος,
καποιες καταραμενες  φιγουρες..

κ ενα πλασμα..που το χαμογελο του με εκανε απο τοτε να προσμενω τον θανατο
μηπως και λυτρωθω.

\Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

 

 

 

 H γειτονια ηταν πανικοβλημενη. Το εβλεπες στα ματια τους, απο τον ψιλικατζη και τον περιπτερα μεχρι τη φουρναρισσα και ολους οσους τυχαινε να συναντησεις στον δρομο. Αναστατωση και φοβος.
Ο καθενας πια σε ζυγιζε προσεκτικα, δε περνουσε απαρατηρητος κανεις. Μια μειξη καχυποψιας αλλα και ενος αδιορατου ενθουσιασμου. Ναι, ενθουσιασμο θα το χαρακτηριζα. Υπηρχε τωρα κατι που μας ενωνει. Μια νεα συλλογικοτητα. Επρεπε να ειμαστε αλληλεγγυοι.
Με τη παραμικρη φωνη, οφειλαμε να τρεξουμε να δουμε τι εγινε, να ενδιαφερθουμε.

Αλλωστε, αυτο που μας ειχε συμβει, το βλεπαμε μονο στις ταινιες.

Τρεις φονοι, ιδιοι κι απαραλλακτοι, ο ενας με τον αλλον. Δεν ηταν γνωστες οι λεπτομερειες στον κοσμο, παντως τρεις ανθρωποι βρεθηκαν στη μεση του δρομου η εξω απο τα σπιτια τους,
με κομμενο το λαρυγγι. Δε προλαβαν καν να φωναξουν.
Ο δολοφονος ηξερε τι εκανε και που εκοβε.
Δυο αντρες και μια γυναικα. Ο δολοφονος δεν εκανε διακρισεις στο φυλο.
Βλεπαμε περιπολικα συχνοτερα απο ποτε. Ομως, λες και ειχε διαλεξει προσεκτικα το μερος,
η γειτονια μας δε βολευε για περιπολια. Στενοι δρομοι, παντου παρκαρισμενα αμαξια,
ισα ισα που χωραγες να περασεις εποχουμενος.
Ανηφορια και ρυμοτομικα εγκληματα. Μπορουσες να σφαξεις τον οποιονδηποτε με το περιπολικο να βρισκεται λιγο μετρα μακρυα σου, και να μη γινεις αντιληπτος λογω των στενων και των πολυ μικρων για Αθηνα δρομων.
(Αλλωστε, το πιθανολογουσαν ολοι οτι ο δολοφονος ηταν γειτονας τους. Εβγαινε να κανει ο,τι εκανε
και μετα χωνοταν σπιτι του, ικανοποιημενος απο το αρρωστημενο "εργο" του)

Δεν αργησαν να δημιουργηθουν και μοναδες πολιτοφυλακης. Ανθρωποι, κυριως μεσηλικες
και οικογενειαρχες, περιπολουσαν, εφτα εφτα, οχτω οχτω, απο την ωρα που επεφτε ο ηλιος μεχρι
τις 2 με 3 το πρωι. Φακοι, σφυριχτρες, μαλιστα αρκετοι βγαλανε  αδεια οπλοφοριας και φεραν πανω τους καποιο οπλο. Ευκολο δεν ειναι, αλλα ακομα και σημερα, αν πληρωσεις καλα τους σωστους ανθρωπους, δεν υπαρχει περιπτωση να μην εξυπηρετηθει το αιτημα σου, οποιο κ αν ειναι αυτο.

Οι νεοι ηταν κι αυτοι τρομοκρατημενοι, καποιοι ομως φαινονταν να το διασκεδαζουν.
Καποιοι ηθελαν να δειχνουν ετσι, καποιοι αλλοι ηταν σε υπερενταση, τσιτωμενοι, διεγερμενοι.
Στοιχηματιζω οτι θα ηθελαν αρκετοι να βρεθουν φατσα καρτα με τον δολοφονο
(Ασχετα αν το μετανιωναν στη περιπτωση που πραγματοποιουταν αυτο)
Να τον εβλεπαν μπροστα τους, να ειχαν μετα μια ιστορια να διηγηθουν, πως επιβιωσαν,
πως τον νικησαν, ενα τροπαιο ηρωισμου, ενα κατορθωμα για να κοκκορευονται στους φιλους και στις κοπελες τους.

Ολα αυτα βεβαια, τη μερα. Γιατι, τη νυχτα, ελαχιστοι τολμουσαν να τριγυρισουν. Ειδικα με το που διαλυοταν η πολιτοφυλακη, ενα σιωπηρο πεπλο σκεπαζε τη γειτονια.
Μεσα σε αυτη τη σιωπη, μπορουσες να ακουσεις μεχρι το θροισμα των φυλλων απο τον ανεμο.
Η τα αιρ κοντισιον να δουλευουν στο φουλ.
Η τα παντζουρια να ανοιγοκλεινουν ακομα και σε ενα μακρυνο μπαλκονι.
Οπως καταλαβαινετε, η γειτονια πλεον ηταν εχθρικη προς τον οποιονδηποτε δε μιλουσε καλα Ελληνικα. Λογω τοποθεσιας, δεν εβλεπες πολλους ξενους στον δρομο. Πραγματικα, αν δεν εμενες εδω, δεν ειχες δουλεια εδω. Δεν ηταν σταυροδρομι, δεν ενωνε πολυσυχναστες συνοικιες,
σχεδον στην ακρη της πολης, ουτε ενα νοσοκομειο, ουτε μια καφετερια, ενα κλαμπ, μια δημοσια
υπηρεσια η ο,τιδηποτε που θα αναγκαζε καποιον να περασει απο εδω.
Δε νιωθαμε αποκομμενοι βεβαια απο την Αθηνα, ισα ισα που οι συγκοινωνιες ηταν σχετικα συχνες.

Απλα, αν δεν ησουν κατοικος, δεν υπηρχε λογος να περπατας τους δρομους αυτους.
Ετσι, καθε νεα παρουσια, τραβουσε τα βλεμματα, σχεδον οπως σε ενα επαρχιακο χωριο.
Ειδικα τωρα. Ειδικα αν εβλεπαν αλλοδαπο.
Ενα βραδυ η πολιτοφυλακη παραλιγο να λιντσαρει ενα μελαψο παιδι που συναντησε αργα τη νυχτα.
Καποιος ακουσε τη φασαρια και καλεσε την Αστυνομια. Αποδειχτηκε οτι ηταν μαθητης της Τριτης Λυκειου, που ειχε ερθει να δει καποιον φιλο του εδω.

Οι μονοι που ειχαν γλυτωσει απο την καχυποψια ηταν 3-4 οικογενειες Αλβανων που ζουσαν χρονια εδω. Αυτοι μαλιστα ανηκαν στα πιο δραστηρια μελη της πολιτοφυλακης, περιπολωντας σχεδον καθε μερα. Μαλλον ηθελαν να αποδειξουν οτι αυτη η γειτονια ηταν η νεα τους πατριδα.

Η ωρα ηταν τρεις και εγω γυρνουσα απο κατι που δε μπορουσα να αποφυγω. Ενας φιλος μου εχασε τους γονεις του σε τροχαιο δυστυχημα. Και η υπολοιπη παρεα, σε βαρδιες, δυο δυο, ενας ενας,
περνουσαμε τα βραδια κοντα του.
Τωρα που το σκεφτομαι οι βαρδιες μας ηταν κατι σα τις περιπολιες της πολιτοφυλακης, αλλα τα δικα μας κινητρα ηταν σαφως ευγενεστερα, υποκινουμενα απο τη Φιλια κ οχι τον Φοβο η την Εκδικηση.

Τωρα που το σκεφτομαι, πολλοι θανατοι ειχαν μαζευτει τελευταια εδω.

Καθως βγηκα απο το ταξι, καμια δεκαρια μετρα μακρυα απο το σπιτι μου

(Οπως σας ειπα, αρκετοι δρομοι ηταν τοσο στενοι ωστε να μη χωρας καν να βγεις απο το ταξι, παρα μονο στα σταυροδρομια που ενωνονται οι στενοι δρομοι)

ειδα καποιον να πλησιαζει προς το μερος μου.

Ταχυκαρδια και αγωνια, ενιωσα τους παλμους μου να ξεπερνανε κατα πολυ το κανονικο.
Κοιταξα γυρω στα μπαλκονια μπας και δω καποιο φως ανοιχτο.
Τιποτα. Πισσα και θανατερη σιωπη.
Τον εβλεπα να πλησιαζει και ενιωθα οτι δε πρεπει να διστασω. Η εκεινος η εγω.
Οταν φτασαμε διπλα διπλα, εβγαλα τον σουγια κι αστραπιαια, του εκοψα το λαρυγγι.
Δε προλαβε καν να βγαλει αχνα, οπως και οι υπολοιποι αλλωστε.
Δεν ειχα σκοπο να το ξανακανω τοσο γρηγορα, αλλα ηταν ευκαιρια..Ειπαμε, πουθενα φως σε κανενα
μπαλκονι, κριμα ηταν να αφησω τη συγκυρια ανεκμεταλλευτη.
Η καρδια επανερχοταν σιγα σιγα στους κανονικους της ρυθμους.
Καθε φορα, η ιδια ανατριχιλα, εξαψη και ταχυκαρδια. Δε μπορω να το περιγραψω, πρεπει να το ζησετε για να με καταλαβετε.
Την ιδια στιγμη ομως, αναγκαστηκα να ρισκαρω. Περπατησα λιγα μετρα παρακατω και πεταξα τον σουγια που ειχα παρει απο το Μοναστηρακι, σε εναν σκουπιδοτενεκε, βαθεια μεσα στις σακκουλες σκουπιδιων.
Αυτος ο φονος ειχε γινει λιγα μετρα απο το σπιτι μου..Ηξερα οτι αν δε μαθω να ελεγχω το νεο μου εαυτο, δε θα απεφευγα για πολυ καιρο ακομα τη συλληψη.
Ανεβηκα στο διαμερισμα, εκανα μικρα κομματακια κι εκαψα στη μπανιερα τα ρουχα που φορουσα, ερευνησα απο το μπαλκονι μπας και δω καποιο φως να αναβει, και υστερα κατεβηκα να πεταξω τα αποκαιδια.
Το πτωμα ηταν ακομα εκει.. και παλι θα υπηρχε dna μου πανω του..
Πρεπει να μαθω να το ελεγχω..δεν αποκλειω αυριο να εμφανιστουν μπατσοι στο διαμερισμα και να αρχισουν τις ερωτησεις..ισως θα ηταν καλο να εξαφανιστω για καμια εβδομαδα..ειχα καιρο να δω και τους γονεις μου..Τα μαθηματα στην Ιατρικη μπορουσαν να περιμενουν.

Πολλοι θανατοι ειχαν μαζευτει εδω τελευταια..
Κι εγω, ημουν υπευθυνος για τους περισσοτερους.

ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ.. (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΠΕΣΣΟΑ ΚΑΙ ΚΑΡΟΥΖΟ)

"Που βρισκεται ο Θεος, ακομα κι αν δεν υπαρχει; Θελω να προσευχηθω και να κλαψω, να μετανιωσω για εγκληματα που δεν διεπραξα, να απολαυσω τη συγχωρεση σαν θωπεια οχι ακριβως μητρικη.
   Μια αγκαλια για να κλαψω, αλλα μια αγκαλια πελωρια, χωρις μορφη, πλατια σαν νυχτα καλοκαιρινη, κι ωστοσο κοντινη, ζεστη, γυναικεια, διπλα σ'ενα τζακι...Να μπορω εκει να κλαψω πραγματα ασυλληπτα, αποτυχιες που δεν ξερω καν ποιες ειναι, τρυφεροτητες ανυπαρκτων πραγματων και μεγαλες αμφιβολιες που φερνουν ριγος δεν ξερω ποιου μελλοντος...

Χρονια παιδικα απ'την αρχη, παλι μια γρια παραμανα, και μια κουνια για ν'αποκοιμηθω αναμεσα σε παραμυθια που νανουριζουν, που μολις τα ακουω, ενω η προσοχη μου γινεται ολο και πιο αδυναμη, ολο μεγαλους κινδυνους-εισχωρουσαν σε νεαρα μαλλια ξανθα σαν σταχυα....
Κι ολα αυτα ειναι πολυ μεγαλα, πολυ αιωνια, οριστικα τετελεσμενα, κι εχουν το μοναδικο αναστημα του Θεου, εκει στο θλιβερο και υπναλεο βαθος της εσχατης πραγματικοτητας των Πραγματων..
Mια αγκαλια η μια κουνια η ενα μπρατσο ζεστο γυρω απο το στηθος μου...Μια φωνη που τραγουδαει σιγαλα και μοιαζει να θελει να με κανει να κλαψω...Το τριζοβολημα της φωτιας στο τζακι...
Μια ζεστη μεσα στο χειμωνα... Μια χλιαρη παρεκκλιση της συνειδησης μου... Κι επειτα, χωρις ηχο, ενα γαληνιο ονειρο σ'εναν τεραστιο χωρο, σαν το φεγγαρι που κυλαει αναμεσα στα αστερια...

Οταν βαζω κατα μερος τα τεχνασματα και τακτοποιω σε μια γωνια, με μια προσοχη ολο τρυφεροτητα-θελοντας να τα φιλησω- τα παιχνιδια μου, τις λεξεις, τις εικονες, τις φρασεις- απομενω τοσο
μικρος και ακινδυνος, τοσο μονος σε ενα δωματιο τοσο μεγαλο και τοσο θλιβερο, τοσο βαθια
θλιβερο!...
  Τελικα ποιος ειμαι εγω οταν δεν παιζω; Ενα κακομοιρο ορφανο εγκαταλειμμενο στους δρομους των αισθησεων, τρεμοντας απο το κρυο στις γωνιες της Πραγματικοτητας, που ειναι υποχρεωμενο να κοιμαται στα σκαλοπατια της Θλιψης και να τρωει τον αρτο της Φαντασιας.
Γνωριζω το ονομα του Πατερα μου, μου ειπαν οτι το ελεγαν Θεο, αλλα το ονομα του δε μου λεει τιποτα. Μερικες φορες, τη νυχτα, οταν νιωθω μονος, τον φωναζω και κλαιω και προσπαθω να του δωσω μια μορφη που θα μπορουσαν να την αγαπησω... Αλλα υστερα σκεφτομαι πως δε τον γνωριζω, πως ισως δεν ειναι ετσι, πως ισως ποτε δεν θα ειναι αυτος ο πατερας της ψυχης μου..
   Ποτε θα τελειωσουν ολα αυτα, αυτοι οι δρομοι οπου σερνω την αθλιοτητα μου, κι αυτα τα σκαλοπατια οπου κουρνιαζω για να ζεσταθω απ΄το κρυο και νιωθω τα χερια της νυχτας μεσα απ'τα κουρελια μου; Αν καποια μερα ο Θεος ερχοταν να με βρει για να με παρει σπιτι του και να μου δωσει ζεστασια και στοργη...Μερικες φορες το σκεφτομαι και κλαιω απο χαρα στη σκεψη οτι μπορω να το σκεφτω...Αλλα ο ανεμος σερνεται εξω στο δρομο και τα φυλλα πεφτουν στο πεζοδρομιο...
Σηκωνω τα ματια και βλεπω τ'αστερια που δεν εχουν νοημα κανενα...Και απ'ολα αυτα μενω μοναχα εγω, καημενο παιδι εγκαταλειμμενο, που καμια Αγαπη δεν θελησε για υιοθετημενο παιδι της και καμια Φιλια για συντροφο των παιχνιδιων της.
   Κρυωνω πολυ. Ειμαι τοσο κουρασμενος στην εγκαταλειψη μου. Ω ανεμε, πηγαινε να βρεις την Μητερα μου. Πηγαινε με μεσα στη Νυχτα στο σπιτι που δεν γνωρισα...Δωσε μου παλι, ω απεραντη Σιωπη, την παραμανα μου και την κουνια μου και το νανουρισμα με το οποιο κοιμομουνα...."






" Ο τελειος ανθρωπος για τους ειδωλολατρες ηταν η τελειοτητα του ανθρωπου που υπαρχει.
Ο τελειος ανθρωπος για τους χριστιανους, η τελειοτητα του ανθρωπου που δεν υπαρχει.
Ο τελειος ανθρωπος για τους βουδιστες, η τελειοτητα του να μην υπαρχει ο ανθρωπος.

Η φυση ειναι η διαφορα μεταξυ της ψυχης και του Θεου.

Ολα οσα ο ανθρωπος εκθετει η εκφραζει ειναι σημειωσεις στο περιθωριο ενος κειμενου που εχει σβηστει ολοσχερως. Απο το νοημα των σημειωσεων μπορουμε πανω κατω να συναγαγουμε ποιο πρεπει να ηταν το νοημα του κειμενου. Αλλα απομενει παντα μια αμφιβολια, και τα πιθανα νοηματα ειναι πολλα."



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΟΜΟ ΤΟΥ "ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ"
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑ

                     ΠΑΥΣΙΠΟΝΟΝ       του Νικου Καρουζου

Το βλεμμα φτανει ανετα στη Λισαβωνα
εχω σχεδον αποδημησει στα εναυσματα
θα'θελα να σου επιστρεψω την αφη σου
χαριζοντας σου και τα δεκα μου δαχτυλα
μνημονευουμε μυστηριο
μνημονευουμε ηλιθιοτητα, μα εμενα
με φρουρει συνεχως η εναρθροσυνη
το τριγωνο εμπαιζει κι αυτο τα ανυπαρχτα
  ουρανια συνεχως με τρια υψη
δευτερευοντες αγγελοι διαρκως συστρεφονται
στον υπνο πετυχαινουμε τον σοσιαλισμο μας.
Κουφαλογο-αυτη ΄ναι- η αδιορατη καλοσυνη
χασμουρητο του εαρος μυωπικη νοσταλγια.
Ειμαι ακεραιος ωσαν του Αγιου Πανθηρα τα σαγονια
κοιταζοντας απ΄τη γαλαζια κλειδαροτρυπα
τις λινες του Ιησου βλεφαριδες που ο ανεμος
με τον αντιχειρα ξαναχαιδευει σημερα
στα ανεπροκοπα βραχια της χαμηλοφωνης Ιουδαιας.
  Οσμιζομαι καταιγιδα στο επακρο
μα η καρδια μου απουσιαζει στ'αγριολουλουδα.



                                   ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ        του Νικου Καρουζου

[....] παραγει αζωτο σας λεω οποιος
δεν τις βλεπει και τις δυο οψεις
God is dead/υπογραφη  Fred
Fred is dead/υπογραφη God

ας βαλουμε το νομισμα στην τσεπη




                                      (Σημειωση δικια μου: ο Fred στο ποιημα του Καρουζου δεν ειναι παρα ο Fredrich Nietzsche..το ποιημα σχολιαζει τη φραση του Νιτσε "Ο Θεος ειναι νεκρος")

 Σημερα Χριστουγεννα 2011, στο μυαλο ολων, ερχεται εστω για λιγο ο Θεος.

Tι ειναι ο Θεος; Μια δροσοσταλιδα και σταλα αιματος μαζι, ο πονος της γεννας και ο πονος της μανας που χανει το παιδι της, το δακρυ αιχμαλωτισμενου ζωου, το αορατο δακρυ της Νυφης
και το χαμογελο ενος μικρου παιδιου στο Χριστουγεννιατικο δενδρο,
η βαρυτητα που μας δυσκολευει να σκαρφαλωσουμε στο βουνο,
η εκρηξη του Κρακατοα και οι βαλσαμωμενοι ερωτευμενοι που εγιναν σταχτες αγγιζοντας ο ενας τον αλλον στην Πομπηια,
η κουραση που νιωθουμε αυτες τις μερες που προιωνιζει μια ακομα Πτωση,
η Πτωση, η καθημερινη μας Πτωση και η καθημερινη μας Υψωση οταν συνειδητοποιουμε οτι ειμαστε ακομα ζωντανοι,
τι ειναι ο Θεος, εσυ κι εγω, εσυ κι εγω ειμαστε ο Θεος, γιατι αν δεν ειμαστε εσυ κι εγω ο Θεος, τοτε ο Θεος ειναι ενα τιποτα,
οπως εσυ κι εγω..

(το τιποτα που καθημερινα οφειλουμε να υπερβαινουμε)

TOP 15 ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΔΙΑΣΚΕΥΩΝ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ)

Eδω, το πρωτο μερος των 15 διασκευων που γουσταρω περισσοτερο.



 Και τωρα ακολουθουν τα υπολοιπα 7 τραγουδια, συν ενα εκτος συναγωνισμου.

7)  RIGHT TURN CLYDE     BLOODHOUND GANG

http://www.youtube.com/watch?v=ev7gaz5QlZI



Πρωτη εκτελεση απο PINK FLOYD

.http://www.youtube.com/watch?v=pB7HSah2FsY



Το τραγουδι που διασκευαζεται εδω δεν ειναι παρα το another brick in the wall.
Οι αθεοφοβοι bloodhound gang το μετατρεπουν σε μελαγχολικη ντισκο-ποπ,
τραβαν εναν επιλογο οπερετικο (!)
και στο ρεφραιν τραγουδουν,
all in all you re just another dick with no balls!!!
Δεν εχω ξανακουσει πιο πραγματικα "βλασφημη" διασκευη!
Οι τυποι δε σεβονται τιποτα και για αυτο, αξιζουν μια θεση εδω..





6)BLUE MOON REVISITED (SONG FOR ELVIS)           COWBOY JUNKIES  

http://www.youtube.com/watch?v=AsoWhrQA04w




Πρωτη εκτελεση απο Elvis Presley

http://www.youtube.com/watch?v=yLfTjTLnVIo



Αλλη μια διασκευη απο τραγουδι των 50's..
Eκπληκτικη..το παθος και η καψουρα που βγαζει η τυπισσα, δεν υπαρχει





5)TURN THE PAGE                     METALLICA

http://www.youtube.com/watch?v=sq-v18O93lE


Πρωτη εκτελεση απο Bob Seger

http://www.youtube.com/watch?v=FaxjUUdGdH8&feature=related


Στα σημεια, οι Μεταλικα καταφερνουν και υπερτερουν: η διασκευη τους ειναι ελαχιστα καλυτερη απο το πρωτοτυπο. Ελαχιστα. Το παθος που βγαζουν, η μπλουζια που καταφερνουν να παιξουν ανασυροντας απο τη χεβυ μεταλ ψυχη τους την αλητεια, τη ματαιοτητα και το συναισθημα που δε μπορει να αποτυπωθει με λογια παρα μονο το καταλαβαινεις οταν οδηγας νυχτα σε μια μεγαλη Εθνικη οδο που εκτεινεται για μιλια και τα μονα φωτα που υπαρχουν ειναι τα φωτα του αμαξιου σου και τα αστερια στον ουρανο..και οδηγας, υποτιθεται εχοντας εναν συγκεκριμενο προορισμο, ομως μεσα σου ξερεις οτι δεν ειναι αυτος ο προορισμος σου, γιατι ο πραγματικος σου προορισμος ειναι ενας αγνωστος προορισμος, ξερεις οτι ποτε δε θα τον βρεις, ομως δε θα σταματησεις, ποτε
μα ποτε
να οδηγας...

On a long and lonesome highway east of Omaha
You can listen to the engines moaning out as one note song
You think about the woman or the girl you knew the night before

But your thoughts will soon be wandering the way they always do
When youre riding sixteen hours and theres nothing much to do
And you dont feel much like riding, you just wish the trip was through

Here I am - on the road again
There I am - up on the stage
Here I go - playing star again
There I go - turn the page

So you walk into this restaurant strung out from the road
And you feel the eyes upon you, as youre shaking off the cold
You pretend it doesnt bother you, but you just want to explode

Yeah, most times you cant hear em talk, other times you can
All the same old clichs, is it woman? is it man?
And you always seem outnumbered, you dont dare make a stand
Make your stand

Here I am - on the road again
There I am - up on the stage
Here I go - playing star again
There I go - turn the page

Oo-ooh, out there in the spotlight, youre a million miles away
Every ounce of energy you try to give away
As the sweat pours out your body like the music that you play, yeah

Later in the evening, you lie awake in bed
With the echoes of the amplifiers ringing in your head
You smoke the days last cigarette, remembering what she said
What she said

He-ey

Yeah
And here I am - on the road again
There I am - up on a stage
Here I go - playing star again
There I go - turn the page
There I go - turn that page
There I go, yeah, yeah
There I go, yeah, yeah
There I go, yeah
There I go, yeah
There I go, oo-oo-ooh
There I go
And Im gone

4) AIN'T IT FUN       GUNS N ROSES

http://www.youtube.com/watch?v=OEArS2gtYGQ



Πρωτη εκτελεση απο   ROCKET FROM THE TOMBS

http://www.youtube.com/watch?v=PExEDuGKDo4&feature=related


Οι περισσοτεροι νομιζουν οτι το κομματι ανηκει στους dead boys, λαθος, ειναι ακομα παλαιοτερο,
δεν εχω ιδεα ποιοι ειναι αυτοι οι rocket from the tomb, ο ηχος τους ειναι σιξτιλα,
οποτε ειναι αρκετα παλιο.
Επος το πρωτοτυπο, επος και η εκτελεση των guns n roses.
Τραγουδι που μιλα για την αυτοκτονια, οδυνηρο, καταμαυρο, βγαλμενο απο τα σκοτεινοτερα τρισβαθα της Τεχνης.
Ισως το πιο αγαπημενο τραγουδι στην εφηβεια μου.




3) ASTRONOMY       METALLICA

http://www.youtube.com/watch?v=kgqDtU8BXf0




Πρωτη εκτελεση απο Blue Oyster Cult

http://www.youtube.com/watch?v=7xXEtO3bEe0



Clock strikes twelve and moondrops burst
Out at you from their hiding place
Like acid and oil on a madman's face
His reason tends to fly away
Like lesser birds on the four winds
Like silver scrapes in May
And now the sand's become a crust
Most of you have gone away

Come Susie dear, let's take a walk
Just out there upon the beach
I know you'll soon be married
And you'll want to know where winds come from
Well it's never said at all
On the map that Carrie reads
Behind the clock back there you know
At the Four Winds Bar

Hey! Hey! Hey! Hey!

Four winds at the Four Winds Bar
Two doors locked and windows barred
One door to let to take you in
The other one just mirrors it

Hey! Hey! Hey! Hey!

Hellish glare and inference
The other one's a duplicate
The Queenly flux, eternal light
Or the light that never warms
Yes the light that never, never warms
Or the light that never
Never warms
Never warms
Never warms

The clock strikes twelve and moondrops burst
Out at you from their hiding place
Miss Carrie nurse and Susie dear
Would find themselves at Four Winds Bar

It's the nexus of the crisis
And the origin of storms
Just the place to hopelessly
Encounter time and then came me

Hey! Hey! Hey! Hey!

Call me Desdinova
Eternal light
These gravely digs of mine
Will surely prove a sight
And don't forget my dog
Fixed and consequent

Astronomy...a star





Δεν εχω ιδεα τι λενε οι στιχοι, δεν εχω ιδεα απο ποιον παραμυθενιο κοσμο ξεπηδησε αυτο το
εξωγηινο τραγουδι..σιγουρα οχι απο αυτη τη πραγματικοτητα..
Δεν εχω ιδεα πως οι Μεταλικα καταφερνουν να μη ξεφτιλιστουν,
μιας και το τραγουδι ολοφανερα, δεν αγγιζεται,
δεν εχω ιδεα γιατι αυτο το κομματι δεν ειναι στη πρωτη θεση της λιστας!





2)MR BRIGHTSIDE    JACQUES LU CONT

http://www.youtube.com/watch?v=WwJZJ9GyqKQ



Πρωτη εκτελεση απο  THE KILLERS

http://www.youtube.com/watch?v=gGdGFtwCNBE&ob=av2e


Δε ξερω πολλα τραγουδια που ο ηχος τους ταιριαζει περισσοτερο με το στιχουργικο τους περιεχομενο απο αυτο εδω.
Οσο σκατα κι αν νιωθω, οταν τυχαινει να νιωσω ετσι,
ακουω αυτο εδω το αριστουργημα κι ανεβαινω.
Δεν ειναι τυχαιο επομενως που λεγεται mr brightside,
αυτος που τα βλεπει ολα καλα- ακομα κι οταν δεν ειναι ολα καλα..



Jealousy, turning saints into the sea
Swimming through sick lullabies
Choking on your alibis
But it’s just the price I pay
Destiny is calling me
Open up my eager eyes
‘Cause I’m Mr Brightside






1) THE MESSENGER        ΤHE TEA PARTY

http://www.youtube.com/watch?v=ccihG5Hua40



Πρωτη εκτελεση απο   Daniel Lanois

http://www.youtube.com/watch?v=Er1d2MtglWw



H μεγαλυτερη αποδειξη οτι δεν υπαρχει δικαιοσυνη στη Μουσικη,
ειναι οτι απο τους δεκα που θα διαβασουν αυτη την αναρτηση,
οι 9 δε γνωριζουν τους tea party.
Αν το τελευταιο μεγαλο συγκροτημα στη ροκ, ειναι οι guns n roses,
το τελευταιο μεγαλο γκρουπ στη μουσικη γενικως, ειναι οι the tea party.
Δεν ειμαι σα κατι μιζερους και γκρινιαρηδες παλιοροκαδες που γκρινιαζουν οτι μετα τα 70's,
πεθανε η μουσικη,
εκτιμω πολυ συγχρονους ποπ ροκ σταρς τυπου coldplay η red hot chili peppers
η muse η editors η ακομα και πιο teenage ποπ πανκ ροκ γκρουπ οπως οι my chemical romance, blink 182, κλπ
Αλλα ειναι κριμα κι αδικο που οι παραπανω πουλανε οσα πουλανε, και οι the tea party, μπορει να ηταν και εμπορικα πετυχημενοι, οχι ομως οσο το αξιζαν.
Αληθινα συναισθηματα, αληθινη μουσικη, βγαλμενη μεσα απο τη ψυχη,
γδερνοντας τα καλλιτεχνικα σωθικα, για να παραχτει Αιμα, Τεχνη, Μυστηριο,
η Δημιουργικοτητα στον πυρηνα της ειναι κατι βαθεια το οδυνηρο,
ισως δεν ηταν η εμπορικη Μη-Ιδιαιτερα μεγαλη Επιτυχια που τους εκανε να διαλυθουν υστερα απο πεντε-εξι αλμπουμς,
ισως δεν αντεξαν αλλο να γδερνουν τα σωθικα τους , παραγοντας Τεχνη.

Εδω, ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα της μουσικης τους, ισως απο τα πιο ευπεπτα και λιγοτερο σκοτεινα.
Περιττο να πω οτι η πρωτη εκτελεση του Lanois, συγκρινομενη με τη διασκευη τους,
ειναι σα να ακους τα στρουμφακια στο Αλτερ..

Κι εκτος συναγωνισμου...


DIAMONDS AND RUST      JUDAS PRIEST

http://www.youtube.com/watch?v=-ZcvbtusRk0&feature=related



Πρωτη εκτελεση απο JOAN BAEZ

http://www.youtube.com/watch?v=sIiO7fiNMgA



Τι να πεις για τη πρωτη εκτελεση της Βaez, τι να πεις και για τη χαρντ ροκ εκτελεση, με την οποια εγινε γνωστο το τραγουδι στους μεταλ κυκλους και ειναι αυτη εδω

http://www.youtube.com/watch?v=vLDazyvMMGw


Oμως η εκτελεση απο τον ripper owens, που εβαλα πανω πανω,
ειναι...δε μπορω να τη περιγραψω,
το μονο που θα πω ειναι οτι σχεδον βουρκωνω καθε φορα που την ακουω.
Και δε βουρκωνω συχνα τελευταια, ουτε για πολυ βαρυτερα θεματα για τα οποια θα μπορουσε να βουρκωσει καθε νορμαλ ανθρωπος..


I'll be damned, here comes your ghost again
But that's not unusual
It's just that the moon is full
And you decided to call

And here I sit, hand on the telephone
Hearing the voice I'd known
A couple of light years ago
Heading straight for a fall

Well we both know what memories can bring
They bring diamonds and rust
Yes we both know what memories can bring
They bring diamonds and rust

Now I see you standing all around with snow in your hair
Now we're looking out the window of a crummy hotel over Washington Square
Our breath comes in white clouds, mingles and hangs in the air
Speaking strictly for me, we both could've died then and there

Diamonds, Diamonds and rust
Diamonds, Diamonds and rust
I don't want no more Diamonds, Diamonds and rust
I don't want no more Diamonds, Diamonds and rust
I don't want no more Diamonds, Diamonds and rust
Diamonds, Diamonds and rust

Αλλη μια εκτελεσαρα, παλι απο Priest, παλι αργη ακολουθωντας τα βηματα του πρωτοτυπου, αλλα απο Halford αυτη τη φορα
http://www.youtube.com/watch?v=6wGlbYpBQdQ&feature=related

TOP 15 ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΔΙΑΣΚΕΥΩΝ (ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ)

Δε ξερω αν αυτες ειναι οι αγαπημενες μου διασκευες η αν αυτα τα τραγουδια ειναι, μεταξυ των διασκευασμενων, τα αγαπημενα μου. Προφανως και υπαρχουν συγκροτηματα που εχουν διασκευασει πολυ πιο εμπνευσμενα, παλαιοτερα τραγουδια,

στην αρκετα -κλασικα!- ανομοιογενη αυτη λιστα,
εχουν μπει τραγουδια πολυ αγαπημενα, κι αν εχω ξεχασει καποια απο αυτα, εδω ειμαστε,
θα εχει και συνεχεια.

15) FEELING GOOD        THE MUSE

http://www.youtube.com/watch?v=CmwRQqJsegw&ob=av2e



Πρωτη εκτελεση απο Νινα Σιμονε

http://www.youtube.com/watch?v=h8tuTSi6Sck



Παρα πολυ τολμηρη διασκευη, γιατι ουτε η Σιμονε αγγιζεται, ουτε ειναι ευκολο να παρεις ενα τοσο κλασικο τζαζ τραγουδι, και να το κανεις new rock, brit pop, η οπως αλλιως θες να το πεις.
Μονο και μονο για αυτο, αξιζει μια θεση στη λιστα.






14) BLUE MONDAY          ORGY

http://www.youtube.com/watch?v=MAt9QTmVc7Q



Πρωτη εκτελεση, απο NEW ORDER

http://www.youtube.com/watch?v=ftJZomwDhxQ


Λοιπον, για να τα λεμε ολα, η διασκευη δε λεει και πολλα:)
Οταν εχεις να κανεις με ενα απο τα σημαντικοτερα και επιδραστικοτερα τραγουδια στην ιστορια της μουσικης, μοιραιο ειναι να αποτυχεις. 30 χρονια τραγουδι, κι ακουγεται ακομα, απο ροκ παρτυ μεχρι dj sets,
το κομματι αυτο καθορισε τη μουσικη ιστορια.
Αλλα οι orgy το διασκεδαζουν, το παλευουν,
το κανουν new rock..
και καλα ξηγιουνται!


13)   LAST KISS       PEARL JAM

http://www.youtube.com/watch?v=u0B-hJ_gotc



Πρωτη εκτελεση απο J.Frank.Wilson

http://www.youtube.com/watch?v=P4-tsDkmPr4


Η διασκευη των pearl jam ειναι σπαραξικαρδια,
το τραγουδι δεν ειναι παρα ο θρηνος καποιου για το κοριτσι του, που σκοτωθηκε..
Μεχρι πριν 5 λεπτα δεν ειχα ακουσει το οριτζιναλ κομματι των 50's,
ομολογω οτι το οριτζιναλ τελικα ειναι ακομα ανατριχιαστικοτερο..
θα ταιριαζε απολυτα ως σαουντρακ σε καποια ταινια του Ντεηβιντ Λυντς..





12) SILENCE  απο  DJ TIESTO

http://www.youtube.com/watch?v=xgtPFAGKajM



Πρωτη εκτελεση απο DELIRIUM

http://www.youtube.com/watch?v=ZA-je1_Ejq0

Καποιοι djs ειναι πραγματι θαυματουργοι..
Ο Τιεστο ειναι ενας απο αυτους.
Πηγε τη dance μουσικη σε αλλο επιπεδο, οσο ψηλα μπορουσε να φτασει.
Εδω, ενα απο τα πιο εμπορικα δειγματα της.
Ωραια χρονια..





11)  WARNING      BLACK SABBATH

http://www.youtube.com/watch?v=geLR_0_mLYM



Πρωτη εκτελεση απο   Aynsley Dunbar Retaliation

http://www.youtube.com/watch?v=3l3c-42huW0

Aπο τον πρωτο κιολας δισκο, οι Sabbath δεν επανακαθορισαν απλως τη ροκ, αλλα εφτιαξαν το heavy metal, ενα απο τα γνωστοτερα παρακλαδια της ροκ, το οποιο δε θα πεθανει και ποτε,
οσο τουλαχιστον γεννιουνται ακομα αγορακια και κοριτσακια που στην εφηβεια τους ξερνανε
με τις rihanna και τις lady gaga της εποχης..
(Μεταξυ μας τωρα, η lady gaga εχει γραψει και τραγουδαρες σα το bad romance!)
Στον θρυλικο πρωτο τους δισκο, οι Sabbath διασκευασαν εναν τυπο που δε τον ηξερε ουτε η μανα του, και ειναι αστειο οτι οι 9 στους δεκα που ακουσαν το τραγουδι, ακομα να τον μαθουν,
διοτι ολοι νομιζουν οτι ειναι δικο τους!
Το τραγουδι ελεγε στο ρεφραιν "Ι WAS WARNED ABOUT YOU BABY"
(λογικο, μιας και λεγεται THE WARNING!!)
ομως, ο αρχικαμμενος Οζυ, ακουσε "I WAS BORN WITHOUT YOU BABY"
ετσι, στο τραγουδι, ο Οζυ τραγουδαει για εκεινη με την οποια γεννηθηκαν χωριστα,
-αληθεια, χωριστα δε γεννιομαστε με τις γυναικες που θα αγαπησουμε;)-
κι οχι για εκεινη για την οποια προειδοποιηθηκε!
Αλλα, ετσι πανε αυτα!




10) SWEET DREAMS      MARILYN MANSON

http://www.youtube.com/watch?v=CT4gs_Lray4



Πρωτη εκτελεση απο EURYTHMICS

http://www.youtube.com/watch?v=qeMFqkcPYcg&ob=av2n



Ok, κλασικο το πρωτοτυπο, σηματοδοτησε τα 80's.
Αλλα ο Μανσον, εδω, εδωσε τον ορισμο της διασκευης: Παιρνεις ενα πασιγνωστο κομματι και το κανεις δικο σου. Δεν εχει σημασια να του αλλαξεις τον ηχο, να το εκσυγχρονισεις η να το αποδομησεις, σημασια εχει να το κανεις δικο σου, να φαινεται οτι εσυ το πρωτοτραγουδησες.
Νομιζω οτι ειναι απο τις συγκλονιστικοτερες διασκευες ολων των εποχων.



9)ΝΟ MORE MR NICE GUY    MEGADETH


http://www.youtube.com/watch?v=AuU5ys-qjgU




Πρωτη εκτελεση απο Alice Cooper

http://www.youtube.com/watch?v=S0YrXjeRSoE



Εδω, φυσικα το πρωτοτυπο δε συγκρινεται με τη διασκευη, οσο κι αν το παλευει ο Dave Mustaine.
Αλλα, το παλευει καλα, αν σκεφτεις οτι ο ανθρωπος επαιζε και παιζει heavy thrash,
ενω αυτη εδω ειναι μια παλιοροκια της μπαμπογριας του Κουπερ
(Ο οποιος, οχι μονο δε λεει να πεθανει, αλλα δε λεει και να παψει να τραγουδα, μεγαλε Αλις, σε ευχαριστω που με εβαλες απο τα 11 μου στη ροκ μουσικη, απαλλασσοντας με απο τον Vanilla Ice και τους Νew Kids On The Block της εποχης:)
Καποτε, θα σου αφιερωσω μια αναρτηση..

8) NOBODY'S FAULT BUT MINE     LED ZEPPELIN

http://www.youtube.com/watch?v=hZibgdi7hXY

To παραπανω ειναι μια κομματαρα των μυθων του Ροκ, Ζεπελιν.
Εδω ειχα σκοπο να αναρτησω μια επανεκτελεση του παραπανω τραγουδιου, πιο αργη, πιο
"ανατολιτικη", την οποια δημιουργησαν δυο απο τους αρχικους συνδημιουργους του τραγουδιου,
ο Page και ο Plant,
και ειναι η παρακατω επανεκτελεσαρα

http://www.youtube.com/watch?v=1doWOA9eoD8


ακουστε τη, με ενα ποτο στο χερι και θα με καταλαβετε!

Εδω, δεν ειχα σκοπο να βαλω επανεκτελεσεις των αρχικων δημιουργων σε παλαιοτερα τραγουδια τους, ομως για αυτο το κομματι, ειπα να κανω μια εξαιρεση.

Και τελικα, ψαχνοντας στο YOU TUBE, ανακαλυψα οτι , το "πρωτοτυπο" δεν ειναι παρα..διασκευη ενος πολυ παλιου, πριν το 1945, τραγουδιου, ενος γκοσπελ μπλουζ κιθαριστα, του
BLIND WILLIE JOHNSON!!

http://www.youtube.com/watch?v=SW1SRJrNZZw

Γνωστοι κλεφτες των μαυρων μπλουζιστων οι Zep, αλλα δε περιμενα ακομα κι αυτο να ειναι αλλουνου! Προσκυνημα λοιπον για τον Τζονσον, ο οποιος ειναι μια κλασικη βραχνη μπλουζ φωναρα,
αλλα η "επανεκτελεση" των Ζεπελιν το 1994, παραμενει απλησιαστη..
(Ειναι πολυ στεναχωρη η σκεψη οτι τετοια μουσικη κατα 99% δε θα ξανακουστει..)





Θα χωρισω αυτη την αναρτηση σε δυο μερη, γιατι ηδη εγραψα πολλα!
Τα υπολοιπα 7 υπερτραγουδια, εκτος απροοπτου, θα αναρτηθουν αυριο.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ (ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ) ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ: ΟΙ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Παρατηρωντας τις δηλωσεις και τις κινησεις των δελφινων του Πασοκ, για την διαδοχη του ΓΑΠ και την επομενη μερα, σκεφτομαι οτι ισως επαναλαμβανεται
καρμπον η στο περιπου
αυτο που εκτυλιχτηκε και κατα τη διαδοχη του Καραμανλη στη Ν.Δ.
Τι εγινε εκει;
Ειχαμε ενα κομμα απαξιωμενο στη συνειδηση του κοσμου, ως διεφθαρμενο, αποτυχημενο και υπευθυνο για την επερχομενη καταστροφη (που αρκετοι οσμιζονταν απο τοτε).
Επρεπε να βρεθει ενας τροπος για να γεννηθει η ελπιδα στη καρδια του νεοδημοκρατη.
Ολοφανερα, η Ντορα ενσαρκωνε ολα τα στραβα και τα ασχημα της Καραμανλικης Δικαυβερνησης.
Σε αυτο συνεβαλλε και η σταση της, που δεν αποκηρυξε τα κυβερνητικα πεπραγμενα.
Αν ειχαμε διδυμο ΓΑΠ-Ντορας στα κομματα εξουσιας, ηταν δεδομενο πως η ριζοσπαστικοποιηση των λαικων-μικρομεσαιων στρωματων, θα ηταν, αν οχι ραγδαια, παντως ακομα γρηγοροτερη απο αυτη που σημειωθηκε.
Η Ντορα ηταν οχι μονο Κατεστημενο, αλλα και "μειωμενου πατριωτισμου", αλλωστε δεν εκρυψε ουτε η ιδια τις στενες σχεσεις της με την Αμερικη.
Θα ειχαμε λοιπον δυο Αμερικανακια στο τιμονι, και με δεδομενο το Ολοκαυτωμα που ερχοταν,
που προφανως γνωριζαν τα ξενα κεντρα που ρυθμιζουν τις ντοπιες πολιτικες εξελιξεις,
θα υποδαυλιζε τον εν Ελλαδι αντιαμερικανισμο.

Επρεπε στο τιμονι της ΝΔ να βρεθει καποιος που θα περνουσε ως πατριωτης, ως σκληροπυρηνικος δεξιος, εστω να μαζευε τη λαικη δεξια
-"νεοφιλελευθερο" δεξιο κομμα , στα φανερα, δεν υπηρχε τοτε...-
επρεπε με λιγα λογια να πεσει σταχτη στα ματια των ψηφοφορων της ΝΔ,
-κατι οχι ιδιαιτερα δυσκολο, μιας που το να παραμυθιασεις δεξιο πουλωντας του φουμαρα πατριωτισμου κι Ελληνικης παραδοσης, ειναι σα να κλεβεις Εκκλησια-.

Ετσι λοιπον, βρεθηκε ο Αντωνης Σαμαρας.
Διχως να αποτελει καμια μεγαλη πολιτικη μορφη, ακομα και στο χωρο της Δεξιας,
καταφερε να συσπειρωσει κατα ενα ποσοστο τη ΝΔ,
οκ, τα εικοσαρια-εικοσιπενταρια στις δημοσκοπησεις δεν ειναι τιποτα αξιολογο,
ομως σκεφτειτε αυτη τη στιγμη να ηταν η Ντορα, με τον ανθρωποδιωκτη της,  στο τιμονι:
Πανω απο κανα δωδεκαρακι, δε θα μαζευε με τιποτα.
Ασε που πριν σφιξουν τα γαλατα, πριν δηλαδη οι Ευρωπαιοι αποφασισουν οτι δεν ενδιαφερονται για τη διαιωνιση του δικομματισμου και τη διατηρηση της αστικης αυταπατης στην Ελλαδα,
ο Σαμαρας τοτε ειχε τη πολυτελεια να το παιζει αντιμνημονιακος,
τους ψηφοφορους τουλαχιστο της λαικης δεξιας, μπορουσε να τους κοροιδεψει,
φανταστειτε τη Ντορα να το επαιζε αντιμνημονιακη στη προσπαθεια της να γινει η ΝΔ το αστικο αναχωμα,
δε θα τη πιστευε κανεις.

Θυμαμαι τους ψιθυρους την επομενη της εσωκομματικης αναμετρησης που ανεδειξε νικητη τον Σαμαρα..ανεπισημα, καταγγελθηκε νοθεια στις καλπες που στηθηκαν τοτε
Επισημως ομως, τουμπεκι ψιλοκομμενο
(Μονο κατι περιεργα ψελλισε ο Πανικας)
(Για αυτο και η φρενιασμενη-εξοργισμενη-απογοητευμενη εκφραση της Ντορας εκεινη την εποχη,
της την εφεραν πισωπλατα οι ιδιοι της οι "φιλοι", αυτοι που της ταζαν εξουσια..)
Για μενα, ειναι δεδομενο οτι οι Αμερικανοι ηθελαν Σαμαρα..και Σαμαρα, ειχαν..
Γιατι, ειναι επισης δεδομενο οτι η Ελλαδα δεν ειναι ολα αυτα τα χρονια προτεκτορατο τοσο
των Γερμανων η των Γαλλων,
αλλα των Αμερικανων,
μια ζωη εδω δικους τους ανθρωπους εχουν -μετα τη Βρετανικη Επικυριαρχια-
τα δικα τους χατηρια γινονται.

Και τωρα βλεπω να επαναλαμβανεται αυτο και στο Πασοκ.
Απο τη μια ο Λοβερδος, να βγαινει μπροστα,
να συνυπογραφει με Ραγκουση, Μοσιαλο και Μαγισσα Κιρκη
το καταπτυστο αυτο κειμενο προ ολιγων μηνων, στο οποιο ουσιαστικα κατηγορουσε τη
Διακυβερνηση ΓΑΠ γιατι δεν ηταν ακομα περισσοτερο ανθρωποφαγα.
Να προκαλει με δηλωσεις τυπου "οι Ελληνες συνταξιουχοι δε πεθαινουν",
να φορτωνεται την εικονα ενος ακομα πιο αιμοβορου ΓΑΠ,
να φερνει τους πολιτες σε αδιεξοδα τυπου ¨ΜΝΗΜΟΝΙΟ Η ΘΑΝΑΤΟΣ,
και ταυτοχρονα να ανταμειβεται απο τις στημενες δημοσκοπησεις με ισχυρα ποσοστα δημοφιλιας, προβαλλοντας ως ο ν1 επικρατεστερος διαδοχος του ΓΑΠ.
Ξεπερνωντας ακομα και τον Βενιζελο, που μεχρι τωρα παρουσιαζοταν ως αδιαφιλονικητος διαδοχος του.
Τον Μπενυ ομως δε τον θελουν οι Αμερικανοι.
Διοτι, τον θεωρουν καμμενο χαρτι, οχι γιατι ειναι απο αυτους που θα αντισταθει στους Επικυριαρχους.
Ειναι λοιπον περιπτωση Ντορας ο Μπενυ;
Που θα προδοθει απο τους Αμερικανους βγαινοντας νταβατζιλικι με το ετσι θελω, ο Λοβερδος;

Οχι.
Πιστευω οτι στο τελος, και ο Λοβερδος, θα εχει τη τυχη του Βενιζελου.
Γιατι ο "Σαμαρας του ΠΑΣΟΚ" εχει βρεθει...και λεγεται Χρυσοχοιδης.
Τον ακουσα πριν λιγες μερες να κατακεραυνωνει τη διακυβερνηση ΓΑΠ, να λεει οτι μονο σε αποικια θα ξαναδηλωνε ο ΓΑΠ υποψηφιοτητα,
να κατηγορει το Μνημονιο, τη φορομπηχτικη πολιτικη και να κανει τη σκληροτερη αυτοκριτικη που εχω ακουσει απο Υπουργο του ΓΑΠ
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ"
"Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΙΕΡΡΗΞΕ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ"

Καπως ετσι ξεπλενεσαι στη πολιτικη κολυμβηθρα του Σιλωαμ, εξαπολυοντας μυδρους και λεγοντας αυτα που το κοινο, θελει να ακουσει..εναντιον βεβαια της Κυβερνησης που εσυ ο ιδιος υπηρετησες και υπηρετεις!

Υστερα απο τις δηλωσεις αυτες στο Σαββατιατικο του Μεγκα,
κι αλλα πυρα του Χρυσοχοιδη εδω

Ασκώντας κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο υπουργός υπογράμμισε πως «το πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας επικεντρωμένο αρχικά στη συρρίκνωση της ζήτησης και την φοροδιαφυγή δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και τελικά η δημοσιονομική εξυγίανση μείωσε οριζοντίως τις δημόσιες δαπάνες και οδήγησε σε μια απρόβλεπτη κατάρρευση των επενδύσεων σε πάγια κεφάλαια».«Πολύς χρόνος σπαταλήθηκε και αυτό ήδη αντανακλάται στην απότομη ύφεση των τριών πρώτων τριμήνων του 2011» είπε χαρακτηριστικά.

Πηγή:www.capital.gr

http://www.capital.gr/News.asp?id=1355401

Ο Χρυσοχοιδης προωθειται εδω και πολλα χρονια απο τους φιλους μας περαν του Ατλαντικου.
Συλληψη 17ης Νοεμβρη, αναληψη Υπουργειων που δε πολυφθειρουν,
απεριοριστη προπαγανδα υπερ αυτου απο τα ντοπια μμε, που δε τα λες κι αντιαμερικανικα

για μεγαλοσχημων πασοκος σχετικα αφθαρτος...
why not;

Ετσι λοιπον, ο Λοβερδος εδω μπορει να εχει τη τυχη της Ντορας, εκτος αν γινεται εις γνωσιν του το παιχνιδι και παιζει ως λαγος του Μιχαλακη, ενας fake αντιπαλος, που οσο θα περνανε οι μερες,
θα αυτοακυρωνεται απο μονος του, πριμοδοτωντας ετσι και διαφημιζοντας τον αντιπαλο του,
γιατι ετσι στηνεται το παιχνιδι, με διπολα που το ξεφουσκωμα του ενος προκαλει το φουσκωμα του αντιπαλου του, σε ενα κοινο που δε το λες και Αινσταιν.

Προφανως και δεν εχω αποδειξη για τιποτα απο αυτα που λεω, απλη αισθηση μου ειναι,
που το πιθανοτερο ειναι να διαψευστει απο τις εξελιξεις και να μεινει αυτη η αναρτηση ως υποδειγμα μπαρουφολογιας!
Αλλα τι νοημα εχει να ασχολεισαι μονο με οσα συμβαινουν, απλως σχολιαζοντας τα;
Ολοι οσοι γραφουμε τη παπαρια μας εδω μεσα, καλο ειναι να ρισκαρουμε, προσπαθωντας να δωσουμε σε αυτους που μας διαβαζουν την εικονα που εχουμε σχηματισει για το αυριο,
κι ας εκτεθουμε.

ΥΓ1 Ακομα και ο Παπαδημος, τον οποιο πολλοι θεωρουν ως ανθρωπο των Ευρωπαιων, μιας που ηταν υπαλληλος στην ΕΚΤ, των ανθρωπων που τωρα μας ταπεινωνουν και μας εξαφανιζουν..
εγω δε πιστευω οτι ειναι ανθρωπος των Ευρωπαιων τοσο, οσο των Αμερικανων.
Περα απο τη Τριμερης του Ροκφελερ στην οποια ειναι μελος,
θυμαμαι και μια δηλωση του Παναγιωτη Γεννηματα, του πρωην αντιπροεδρου της Ευρωπαικης Τραπεζας Επενδυσεων,
δε θυμαμαι τι ακριβως ελεγε,
παντως η ουσια της ηταν καπως ετσι,
"Μην ακουτε οτι ο Παπαδημος ξερει τη κοινοτικη αργκο,
περισσοτερο γνωριζει την αργκο βορεια του Ατλαντικου"

ΥΓ2 Παντως η σημερινη δηλωση του Λοβερδου οτι θελει κι αυτος Εκλογες οσο δυνατον γρηγοροτερα, δειχνει οτι περα απο εφαρμοστης του ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΚ
"Δεν υπαρχει σαλιο"
πιθανον να θελησει να πουλησει ακριβα το τομαρι του στη κουρσα της διαδοχης.

ΥΓ3 Πολυ διαφημιση πεφτει απο τα χουντοκαναλα και στον Μακη Βοριδη..
στην υποθεση των ταξι, κρατησε αποστασεις και ενεγραψε υποθηκες..
πολυ πιθανον να μας απασχολησει ακομα περισσοτερο στο μελλον..

ΚΟΨΤΕ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙΤΕ

Μετα τη κινηση-ματ του Γαπ για το Δημοψηφισμα
(Εδω, μια χιουμοριστικη ματια στα γεγονοτα εκεινων των ημερων)
που οδηγησε εκ των πραγματων, κι οπως φανταζομαι οτι ειχαν προβλεψει και οι εμπνευστες της,
στη Συγκυβερνηση,
οι αυταπατες της πλειοψηφιας περι του κακου Πασοκ που ευθυνεται για ολα, καταρριφθηκαν.
Στο καδρο μπηκε και η ΝΔ, οπως και ο Καρατζαφερης. Στον δρομο πια οι καταρες δεν ακουγονται μονο για τους πρασινους. Για πρωτη φορα στη Μεταπολιτευση, το Ασανσερ του Διπολισμου, ειναι σχετικα αδειο :Η μαζα που κινειται σαν ακορντεον μεταξυ των δυο κομματων εξουσιας, εχει ακινητοποιηθει.
Οι νοημονες και σοβαροι ανθρωποι καταλαβαινουν πως ο Σαμαρας δεν ειχε καμια επι της ουσιας αντιθεση εξ αρχης, στη πολιτικη που ασκουσε ο Γαπ,
...καταλαβαινουν οτι δε θα εχει ουτε και μετα.
Η Κινεζοποιηση προωθειται ακαθεκτη, οι Τροικανοι ζητουν μειωση του κατωτατου μισθου ακομα και στον Ιδιωτικο Τομεα, οποιος μαλακας εχει μεινει να επιχαιρει για αυτα που επαθαν οι ΔΥ, ασφαλως ξυνει το κεφαλι του να δει που εκανε λαθος, βλεποντας τον Ιδιωτικο Τομεα στον οποιο δουλευε, να τον ξερναει, να τον απολυει, να του δινει μισθους πεινας κι αυτους, μονο οταν το θυμαται το αφεντικο,
κι ολα αυτα ενω οι κακοι ΔΥ παιρνουν τον πουλο.
(Επρεπε να το καταλαβεις σκατοψυχε καραγκιοζη οτι θα ερθει η σειρα σου.
Το μονο που με παρηγορει ειναι οτι ερχονται ακομα χειροτερα για σενα, και δυστυχως, και για μενα)

Εχω γραψει οτι το κομμα του Καρατζαφερη ειναι τελειωμενο, και ξερω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να μην επιβεβαιωθω. Υπαρχει κατι πολυ χειροτερο απο το να εισαι εθνικιστης, κι αυτο ειναι να εισαι ψευτοεθνικιστης, δηλαδη ΕΛΛΑΔΑΡΑ στα λογια
και στην πραξη, ξεπουλημα στα ξενα και ντοπια καπιταλιστικα συμφεροντα.
Βασικα, οι περισσοτεροι εθνικιστες παγκοσμιως κι ανα τους αιωνες, ετσι ηταν, πχ Πινοσετ, Παπαδοπουλος, Μπατιστα,
αλλα καντε σιωπη, σσσσσσσσσσσστ, θα ξυπνησουμε τους δεξιους απο την κατατονια στην οποια εχουν πεσει.
Ο Καρατζαφερης φαγωθηκε για τον Παπαδημο για να γινει αρεστος σε Αμερικανογερμανους,
η λυσσα για την Εξουσια και τα δυο τρια Υπουργεια, θα αποδειχθει ο πολιτικος του ταφος.
Αιωνια του η Μνημη, να ζησουμε να τον θυμομαστε.
Yστερα κι απο αυτο το βιντεο,
http://www.youtube.com/watch?v=BZPMlS4zHVg&feature=player_embedded
οποιος ψηφιζει Καρατζαφερη, θεωρωντας οτι ψηφιζει εναν πατριωτη,
ειναι κλινικη περιπτωση, και το μονο που μπορει να προσφερει στην πατριδα του,
ειναι να αυτοκτονησει.
(Αλλο ειναι το να ενστερνιζεται τη νεοφιλελευθερη, καπιταλιστικη χουντα,
κι αυτος να ειναι ο λογος που επιλεγει το ΛΑΟΣ,
αυτο ειναι μια πολιτικη θεση την οποια οφειλουμε μεν να πολεμησουμε για να επιβιωσουμε,
ομως ταυτοχρονα οφειλουμε και να την αποδεχτουμε, ως μια σοβαρη, απανθρωπη θεση, που στεκεται στον αντιποδα των δικων μας αντιληψεων- και για αυτο, στα κειμενα μου, σπανια θα καννιβαλισω τη Ντορα Μπακογιαννη και τους ομοιους της)

Ο ψηφοφορος της ΝΔ δεν ειναι περισσοτερο σοβαρος απο τον ψηφοφορο του ΛΑΟΣ, τουλαχιστον στη περιπτωση που κι αυτος ψηφιζει Σαμαρα, θεωρωντας οτι ψηφιζει εναν πατριωτη.
Το μοναδικο καλο, ειπαμε, που εκανε ο ΓΑΠ αυτα τα δυο χρονια, ηταν που ξεβρακωσε τον πρωην συμμαθητη του. Τον αντιμνημονιακο πρωην συμμαθητη του, που ενω ο κοσμος χανεται, αυτος απαγγελλει Ελυτη και κανει βολτες στο Ισραηλ για να τονωσει το προφιλ στο εξωτερικο και την κυβερνησιμοτητα του
(Και ταυτοχρονα, δεν εχει βγαλει κιχ για την οικονομικη σφαγη των Ελληνων, αντιθετως ειναι πολυ μαχητικος οταν απειλει τους διαδηλωτες οτι δε θα αφηνει να κλεινει το Κεντρο για λιγες εκατονταδες απο αυτους.)
Ειναι δεδομενο οτι ο Σαμαρας θα στηριχτει μεχρι θανατου απο τη ντοπια διαπλοκη,
οποιος διαφωνει με αυτο υστερα απο την επιλογη του υιου Ψυχαρη για συνεργατη του,
ανυπολογιστη θα ειναι η προσφορα του στο Εθνος, αν ακολουθησει τον αντιστοιχο προαναφερθεντα ψηφοφορο του Λαος, στη παραπανω προτροπη μου.
Οποιος ομως ψηφιζει ΝΔ θεωρωντας οτι η μονη ελπιδα για την Ελλαδα ειναι να παραδοθει ολοκληρωτικα στους Ευρωναζι, η ψηφος του αυτη ειναι ταυτοχρονα πολιτικη καταθεση:
Οφειλουμε να τον πολεμησουμε, αλλα ταυτοχρονα να τον αποδεχτουμε ως ενα σοβαρο εχθρο,
κι οχι ως ενα καραγκιοζη κατατονικο, που ταλαιπωρει τους παντες γυρω του με την αρνηση του να αποδεχτει τη πραγματικοτητα.

Απο τις πρωτες μερες του Ιστολογιου, εγραψα οτι τα πραγματα ειναι πολυ απλα,
Αριστερα η Δντ. Τωρα που η σκεψη μου εγινε περισσοτερο επεξεργασμενη, και η θεωρητικη μου αναζητηση βρηκε τα καταλληλα εργαλεια για να τη στηριξει, το διλημμα μετατραπηκε σε Καπιταλισμο η Κομμουνισμο.
Δεν προκειται να προσπαθησω να αποδειξω την ορθοτητα της επιλογης μου με πολιτικα επιχειρηματα, να μιλησω για την ελευθερη αγορα οπου ουσιαστικα ειναι ο τροπος των ελαχιστων να εξολοθρευοσυν τους πολλους, για τον κοινωνικο δαρβινισμο του καπιταλισμου, για τα leverage, τα deregulation και τα cdo, για τη συσσωρευση του πλουτου και τη μισθωτη αλλοτριωση.
Αυτα, last year.
Σημερα, αν δεν εχεις ηδη καταλαβει προς τα που παει το πραγμα, αυτο σημαινει οτι εχεις αποφασισει να μην το καταλαβεις ποτε.
Ο Λοβερδος βγαινει πρωτος στα στημενα γκαλοπ της Διαπλοκης ως αντικατασταστης του Γαπ,
αν δεν εχεις καταλαβει οτι αυτο οφειλεται στις ανθρωποφαγικες δηλωσεις υποταγης του στη διαπλοκη αλλα και στον Αμερικανικο Παραγοντα
(οπως γραφω σε αλλη μια χιουμοριστικη αναρτηση λιγες εβδομαδες πριν)
δεν ειναι τοσο οτι εισαι ηλιθιος και δε θα το καταλαβεις,
ειναι οτι εισαι κατι χειροτερο απο ηλιθιος, εισαι ενα ανθρωπακι που κρυβεται απο την Αληθεια, οχυρωμενος στα μικρα του ψευδη, γνωριζοντας πολυ καλα οτι αυτα ειναι ψευδη,
αλλα αδυνατωντας να στερηθεις απο τη παραμυθα σου,
εισαι ενα πρεζακι της Συνηθειας και των χουντοκαναλων,
ενας γεννημενος ραγιας.
Μεχρι και τον...Ραγκουση βαλαν στη λιστα των επικρατεστερων υποψηφιων αρχηγων του Πασοκ,
εχει ξεφυγει τελειως η Διαπλοκη,
(Mαζι με Λοβερδο, Διαμαντοπουλο, συνεγραψαν το καταπτυστο κειμενο προ εβδομαδων,
αργοτερα προστεθηκε κι ενα Μοσιαλο, τι ειναι αυτο, δε ξερω, αληθεια, το Μοσιαλο γιατι δε το βαλαν, τα πετσινα γκαλοπ, στη λιστα;)

Ο Μοντι, τα βαζει με τον Γαλλογερμανικο Αξονα
(Εμπρος τα καλα ντομπερμαν των Αμερικανων, της Γκολντμαν, της Τριμερους και των Ροκφελερ
λιγο ακομα και θα το φαμε το Ευρω, που σταχτη να γινει δηλαδη, μακαρι, αλλα οι Αμερικανοι δε κραταν πια ουτε τα προσχηματα αν σκεφτεις και την επιθεση των Οικων Αξιολογησης στην Ευρωζωνη),
ο Παπαδημος λεει οτι αν χρειαστει μετρα να παρθουν, θα παρθουν, ο κοσμος να χαλασει
(τα ιδια με τον Μοντι, μην τα ξαναγραφω),
οι NEW YORK TIMES μιλανε για πραξικοπημα σε 2 χρονια στην Ελλαδα,
οι Ευρωναζι πηραν χαμπαρι τα πρακτοριλικια του Δουρειου Ιππου κι εχουν αποφασισει να μας σβησουν στεγνα απο τον χαρτη
(Εξ ου και οι αλλεπαλληλες ταπεινωσεις, ενω και σε αλλες χωρες απετυχαν τα Μνημονια των εκει πρακτορων-ηγετων),
τα ντοπια πρακτορακια των Γκολντμαν Σαξ λενε οτι μας κανει κακο η εκλογολογια και οτι πρεπει να μεινει ο Παπαδημος οσο παει, 2013 και βλεπουμε,
ο πρωην Προεδρος της Δημοκρατιας ξεχρεωνει τα παλια γραμματια απο τοτε που του βγαλαν το σαβανο και τον καναν ανωτατο πολιτειακο αρχοντα,

η ΔΕΗ αναγγελλει οτι θα αυξηθουν κι αλλο οι λογαριασμοι, αποφασισμενη να μεινουν με κερια εκατονταδες χιλιαδες οικογενειες,
και ολα δειχνουν πια οτι ειναι αποφασισμενοι να εξοντωσουν περιπου τους μισους απο εμας.
Δε χρειαζονται πια ΔΥ, δε χρειαζονται δικηγοροι, γιατροι, δασκαλοι, ταξιτζηδες, φορτηγατζηδες. μηχανικοι, εφοριακοι,
δε χρειαζονται πια γιατι η μεσαια ταξη πρεπει να εξαφανιστει,
χρειαζονται πια μονο εργατες που θα κινεζοποιηθουν, κι αν οι Ελληνες τσινανε, εχουν και καποια εκατομμυρια αλλοδαπους για να κανουν τη δουλεια.
Δε σας χρειαζομαστε, λενε, ψοφηστε, μεινετε οι μισοι, πρεπει να καταστραφει τμημα των παραγωγικων δυναμεων για να αρχισει να γυρναει ξανα η καπιταλιστικη μηχανη.


Υπαρχει απαντηση στα παραπανω; Μπορει κανεις να τους αντισταθει; Μπορει το ΚΚΕ,ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Καζακης και το ΕΠΑΜ,
να αντισταθουνε;
Δε ξερω αν μπορουνε.
Ξερω μονο δυο πραγματα.
Πρωτον, δε συμμετειχαν στα σχεδια τους, αντιθετως, τους κατηγγειλαν ολοι απο την αρχη
Δευτερον, κανεις δε μπορει να σε σωσει αν δε θελεις εσυ πρωτα να σωσεις τον εαυτο σου.
Το να περιμενουμε να μας σωσουν τα κομματα ως απο μηχανης Θεοι, ειναι μια ακομα αποδειξη το ποσο κακο μας εκανε η Θρησκεια..περιμενουν ολοι τον Μεσσια, ενω ξυνουν τα παπαρια τους, αλλα ακομα και ο Θεος, δεν ανακατευεται ιδιαιτερα με τα τεκταινομενα στον Πλανητη,
ανταμοιβη για τους εναρετους στον αλλο κοσμο, αδερφια.
Μονο αν δωσουμε δυναμη στα κομματα της Αριστερας, αν τα αναγκασουμε εμεις οι ιδιοι με τη παρουσια μας να γινουν μαχητικοτερα,
μονο τοτε, λαος και κομματα, μαζι, θα μπορεσουμε να τους σταματησουμε..
Οφειλω να ομολογησω οτι ξερναω οταν ακουω το ΚΚΕ να μιλα για τους οπορτουνιστες του ΣΥΡΙΖΑ, και τον ΣΥΡΙΖΑ να μιλαει για τους σταλινικους του Περισσου.
Θεση ξεκαθαρη εχω παρει, αλλα αυτες τις κοντρες τις σιχαθηκα,
και μολονοτι υπαρχει σοβαρη ιδεολογικη διαφωνια μεταξυ τους,
οφειλουν να τη παραμερισουν.

Τωρα που εφυγαν και οι Κουβελικοι, κατευθυνομενοι στην μεγαλη αγκαλια της σοσιαλδημοκρατιας
(δηλαδη του νεοφιλελευθερου φασισσμου, μιας που η σοσιαλδημοκρατια μας τελειωσε),
εμποδια πια δεν υπαρχουν σοβαρα.
Κοψτε το λαιμο σας και βρειτε τα.
Δε χρειαζεται να γινετε ενα κομμα ολοι. Απλα βγειτε μαζι, μιληστε, καντε μια πλατφορμα, ενα μετωπο, ενα τι στο διαολο δε ξερω. Παρτε μαζι και ολους αυτους που βγαζουν σπυρια οταν ακουνε Αριστερα, μιληστε τους, δε μπορει, αν τους μιλησετε σωστα κι ορθολογικα, τουλαχιστον θα σας ακουσουν.
Δε ξερω τι θα κανετε, δεν ειμαι πολιτικος, ενας πολιτης ειμαι.
Κοψτε το λαιμο σας και συνεννοηθειτε.

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΗΤΤΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ (ΤΟ ΑΠΑΤΗΛΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ)

Στη προ-προηγουμενη αναρτηση, μιλουσα για την αποδοχη της αληθειας
(την αληθεια οτι φοβομαστε, οτι τα κινητρα μας ειναι ιδιοτελη και φτηνα, οτι ειμαστε πολυ περισσοτερο παρτακηδες και πολυ λιγοτερο ακεραιοι απο οτι θελουμε να νομιζουμε),
ως λυτρωτικη.
Ομολογησε τον φοβο σου, ομολογησε τη φτηνια και τον ωφελιμισμο σου, την αδυναμια σου,
και με καποιο τροπο, ολα αυτα εξασθενιζουν, οπως περιπου το εγραψα, αν ομολογεις ολες αυτες τις αδυναμιες σου, δε γινεσαι μεν τοσο δυνατος, αλλα τουλαχιστον παυεις να εισαι τοσο αδυναμος.

Ολα αυτα δεν ειναι ομως παρα προεκτασεις και παραμετροι μιας μεγαλυτερης αληθειας που οφειλουμε να ομολογησουμε στον εαυτο μας. Σημερα, οπου η Ηττα μας βρισκεται παντου,
που σχεδον τη βλεπουμε γραμμενη στα πεζοδρομια που περπαταμε, σημερα ειναι που πρεπει να παψουμε να κανουμε οτι δεν τη βλεπουμε.
Οφειλουμε να ομολογησουμε την Ηττα μας. Την Ηττα της Ανθρωπινης Υπαρξης.
Δε χασαμε επειδη ηρθε το ΔΝΤ και η τροικα. Δε χασαμε επειδη στη συνοδο Κορυφης, οι πορνες των Κεφαλαιοκρατων που παριστανουν τους ηγετες, δεν τα βρισκουν. Δε χασαμε επειδη χασαμε τους μισθους η τις δουλειες μας, τα κινητα τηλεφωνα, το εξοχικο, το καινουριο αμαξι,
δε χασαμε επειδη αυτα που θα χαθουν θα ειναι ασυγκριτα περισσοτερα,
δε χασαμε επειδη δεν τα καταφεραμε.
Χασαμε γιατι ηταν γραφτο να χασουμε,
χασαμε επειδη ο Ανθρωπος χανει απο την Αυγη της Ιστοριας,
χασαμε επειδη ετσι κι αλλιως, δε μπορουσαμε να νικησουμε εξ αρχης.
Χασαμε επειδη οι ψευδαισθησεις μας, παραμενουν ανικητες ανα τους αιωνες, παρολη τη συσσωρευμενη εμπειρια μας.
Κι αν τα καταλαβουμε ολα αυτα, τοτε μονο μπορει να γινει η Ηττα υποφερτη.
Διοτι, αν απο την αρχη η Νικη παραμενει εξω απο το πεδιο δυνατοτητων μας,
αν η Νικη ειναι κατι που δε μπορει να υπαρξει,
τοτε δεν μπορει να υπαρξει ουτε και Ηττα.

Ας μιλησουμε λιγο για τις νευρωσεις μας.
Απο το βιβλιο του Ντυλαν Εβανς, "ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΛΑΚΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ",
μεταφραση: Γιαννης Σταυρακακης.
"Στο εργο του Lacan, ο ορος νευρωση εμφανιζεται παντοτε σε αντιθεση με την ψυχωση και τη διαστροφη, και δεν αναφερεται σε μια ομαδα συμπτωματων αλλα σε μια συγκεκριμενη κλινικη δομη.
Αυτη η χρηση του ορου για την περιγραφη μιας δομης πληττει τη φρουδικη διακριση μεταξυ νευρωσης και φυσιολογικοτητας. Ο Freud  βασιζει αυτη τη διακριση σε καθαρα ποσοτικους παραγοντες
("Η ψυχαναλυτικη ερευνα δεν αποκαλυπτει θεμελιακες παρα μονο ποσοτικες διακρισεις αναμεσα στη φυσιολογικη και τη νευρωτικη ζωη" Freud 1900a:SE V, 373), κατι που δε συνιστα δομικη διακριση.
Με δομικους ορους, επομενως δεν υπαρχει διακριση μεταξυ του φυσιολογικου υποκειμενου και του νευρωτικου. Ετσι, η λακανικη νοσολογια αναγνωριζει τρεις κλινικες δομες: τη νευρωση, τη ψυχωση και τη διαστροφη, χωρις να αφηνει χωρο για οποιαδηποτε θεση "ψυχικης υγειας", που θα μπορουσε
να ονομαστει φυσιολογικη (Σ8, 374-5, αλλα βλ. και Ε 163).
Η φυσιολογικη δομη, υπο την εννοια εκεινου που συναντα κανεις στη στατιστικη πλειοψηφια του πληθυσμου, ειναι η νευρωση, και η "ψυχικη υγεια" δεν ειναι παρα ενα απατηλο ιδεωδες ολοτητας
που δεν μπορει να επιτευχθει ποτε εξαιτιας του ουσιωδους διχασμου του υποκειμενου.
Ετσι, ενω ο Freud αντιλαμβανεται τη νευρωση ως μια ιασιμη ασθενεια, ο Lacan την αντιλαμβανεται
ως δομη η οποια δεν ειναι εφικτο να μεταβληθει.
Σκοπος της ψυχαναλυτικης θεραπειας δεν ειναι επομενως η εξαλειψη της νευρωσης,
αλλα η μετατροπη της θεσης του υποκειμενου απεναντι της

Συμφωνα με τον Lacan, " η δομη μιας νευρωσης ειναι κατ'ουσιαν ενα ερωτημα". Η νευρωση
"ειναι ενα ερωτημα που θετει το ειναι για το υποκειμενο". Οι δυο μορφες νευρωσης (ΥΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΝΕΥΡΩΣΗ) διακρινονται απο το διαφορετικο περιεχομενο του ερωτηματος αυτου. Το ερωτημα της υστερικης ("Ειμαι ανδρας η γυναικα;") σχετιζεται με το φυλο, ενω το ερωτημα του ψυχαναγκαστικου νευρωτικου (" Να ζει κανεις η να μη ζει;") σχετιζεται με την ενδεχομενικοτητα της υπαρξης. Τα δυο αυτα ερωτηματα (το υστερικο ερωτημα, σχετικα με τη σεξουαλικη ταυτοτητα
και το ψυχαναγκαστικο ερωτημα, σχετικα με το θανατο και την υπαρξη)
"ειναι τελικα τα δυο απωτατα ερωτηματα που δεν βρισκουν καμια απολυτως απαντηση στο σημαινον.
Αυτο ακριβως προσδιδει στους νευρωτικους την υπαρξιακη τους αξια"
Κατα διαστηματα ο Lacan εντασσει τη Φοβια στις νευρωσεις, μαζι με την Υστερια και την ψυχαναγκαστικη νευρωση......"

Τι ειμαι;
Αντρας, Γυναικα, Ζωντανος, Νεκρος, Καλος, Κακος, Ηθικος, Ανηθικος
Συμπονετικος, Καθαρμα, Ευφυης, Φελος, μια μοναδικη Χιονονιφαδα η ενα Προβατο,
γιατι ηρθα εδω, τι ηρθα εδω να κανω, ποιος με πεταξε μεσα σε αυτον τον κοσμο, δινοντας μου μαλιστα το Προνομιο και την Καταρα της Συνειδησης;
Οταν μιλαω με τον Αλλον, δεν ειμαστε ποτε οι δυο μας,
οταν μιλαω με τον Αλλον, παρεμβαλλεται κι ενας Τριτος, που ο Λακαν ονομαζει "Μεγαλος Αλλος",
κι αυτος δεν ειναι παρα οι κρατουσες αντιληψεις, οι κοινωνικες επιταγες που μας δεσμευουν και μας καθοριζουν οσο κι αν νομιζουμε οτι ειμαστε αντιδραστικοι κι αδεμευτοι
(Η αδυσωπητη προσπαθεια ορισμενων να "σπασουν τους κανονες" και να ζησουν μακρυα απο αυτους, φανερωνει ακομα κι αυτη, ιδιαιτερα αυτη, το ποσο εξαρτημενοι απο τους κανονες ειμαστε,
μιας που, αυτο για το οποιο πολεμαμε, συναρταται κι εξαρταται απο αυτους)

αλλα αυτο που παρεμβαλλεται κυριως και καθιστα αδυνατη την επικοινωνια μεταξυ μας,
αυτο που καθιστα αδυνατη ακομα και την ιδια την επικοινωνια με τον εαυτο μας, μετατρεποντας τον εαυτο μας σε μια tera incognita,
ειναι το ιδιο το μεσο που χρησιμοποιουμε για να επικοινωνησουμε.
Δηλαδη, η Γλωσσα. Μαζι μιλαμε, χωρια συνεννοουμαστε.
(Αλλα δε θα αρχισω τωρα τα υπολοιπα που ελεγε ο Λακαν περι του Πραγματικου που δε μπορει να σημανθει συμβολικα, αυτα σε αλλη αναρτηση, για να μη ξεχειλωσει τελειως αυτη εδω)

Προηγουμενως, το αποσπασμα που παρεθεσα του Εβανς, αναφερει οτι, το καλυτερο που μπορουμε να ελπιζουμε αναφορικα με τη ψυχικη μας υγεια, ειναι το να ειμαστε νευρωτικοι,
καλυτερα, δε γινεται. Δεν υπαρχει "φυσιολογικος" ανθρωπος,
η "ψυχικη υγεια" δεν ειναι παρα ενα απατηλο ιδεωδες ολοτητας.
Δηλαδη, μη ψαχνεις σε κανεναν, απο τον συντροφο σου μεχρι τον ψυχαναλυτη, να σε "θεραπευσει"
σορυ δικε μου, ειμαστε ανιατες περιπτωσεις. Δεν υπαρχει θεραπεια, γεννιομαστε και πεθαινουμε νευρωτικοι, κι αυτο στην καλυτερη περιπτωση, γιατι υπαρχουν οι διαστροφες και οι ψυχωσεις.
Ομως, η Λακανικη Ψυχαναλυση, δεν καταληγει σε αδιεξοδο.

Παλι απο το βιβλιο του Eβανς,
"Στη μελετη του "Αναλυση με τελος και χωρις τελος", ο Freud εξεταζει αν ειναι ποτε δυνατον να τελειωσει μια αναλυση, η αν ολες οι αναλυσεις ειναι κατ'αναγκην ατελεις. Η απαντηση του Lacan
στο ερωτημα αυτο ειναι πως ειναι οντως δυνατον να μιλησουμε για την ολοκληρωση μιας αναλυσης.
Αν και δεν φθανουν ολες οι αναλυσεις στην καταληξη τους, η αναλυτικη θεραπεια συνιστα μια λογικη διαδικασια που εχει τελος, και ο Lacan οριζει το τελικο αυτο σημειο ως το
"τελος της αναλυσης".
Δεδομενου οτι πολλες αναλυσεις διακοπτονται, πριν φτασουν στο τελος της αναλυσης, το ερωτημα που ανακυπτει ειναι αν οι αναλυσεις αυτες ειναι δυνατον να θεωρηθουν επιτυχεις η οχι. Για να απαντησουμε στο ερωτημα αυτο ειναι αναγκαιο να διακρινουμε το τελος της αναλυσης απο τον στοχο της ψυχαναλυτικης θεραπειας. Στοχος της αναλυτικης θεραπειας ειναι να οδηγησει τον αναλυομενο
στην αρθρωση της αληθειας γυρω απο την επιθυμια του. Καθε αναλυση, οσο ατελης κι αν ειναι,
μπορει να θεωρηθει επιτυχης, οταν επιτυγχανει τον στοχο αυτον. Το ερωτημα του τελους της
αναλυσης  εχει να κανει επομενως με κατι περισσοτερο απο το αν η αναλυτικη θεραπεια πετυχε η οχι
τον στοχο της. Το ζητημα ειναι αν η θεραπεια κατεληξε στο λογικο τελικο της σημειο η οχι.

Ο Lacan αντιλαμβανεται το τελικο αυτο σημειο με διαφορους τροπους
1. Στις αρχες του 1950 το τελος της αναλυσης περιγραφεται ως "η ελευση ενος αληθινου λογου και η αναγνωριση απο το υποκειμενο της ιστοριας του" (Ε, 88) (βλ.ΟΜΙΛΙΑ).
"Το υποκειμενο....ξεκινα την αναλυση μιλωντας για τον εαυτο του χωρις να μιλα σε εσας, η μιλωντας σε εσας χωρις να μιλα για τον εαυτο του. Οταν θα μπορεσει να μιλησει σε εσας για τον εαυτο του, η αναλυυση θα εχει τελειωσει" (Εc 373, σημ1). Το τελος της αναλυσης περιγραφεται ως η αποδοχη της θνητοτητας του καθενος.
2. Το 1960, ο Lacan περιγραφει το τελος της αναλυσης ως μια κατασταση αγχους και εγκαταλειψης, και το συγκρινει με την ΑΝΗΜΠΟΡΙΑ του ανθρωπινου βρεφους.
3. Το 1964 το περιγραφει ως το σημειο στο οποιο ο αναλυομενος εχει "διασχισει τη ριζικη φαντασιωση" (Σ11, 273)
 ...............

Τι μας λεει ο Εβανς; Το τελος της αναλυσης ειναι το σημειο οπου ο αναλυομενος (ο "ασθενης") θεωρειται οχι οτι θεραπευτηκε, αλλα οτι δεν υπαρχει πια λογος να εξακολουθησει να βλεπει τον ψυχαναλυτη του. Κι αυτο γιατι μπορεσε τελικα να αρθρωσει την αληθεια του. Να δει τον εαυτο του, διχως να τον εξιδανικευει, διχως να τον υποτιμα. Να αρθρωσει την αληθεια, επομενως την επιθυμια του, γιατι καποιος που δε ξερει τι ειναι, δε ξερει ουτε και τι θελει.
Να μπορεσει να φωτισει τα σκοταδια του εαυτου του, να δει τι κρυβεται πισω απο τις αραχνιασμενες γωνιες του Ειναι του, να παψει να τρομαζει με εκεινο που ολα αυτα τα χρονια απωθει.

Τα σκοταδια του εαυτου μας και η "αποθηκη" που πεταμε ο,τι δεν αντεχουμε να αντιμετωπισουμε, ειναι το Ασυνειδητο. Κατα Φρουντ (νομιζω), το Ασυνειδητο ειναι μια "Κιβωτος Φρικαλεοτητων"
Γραφει ο ιδιος στις "Διαλέξεις για την Ψυχανάλυση",για τα τρια θανασιμα πληγματα στον αυτοθαυμασμο μας, οτι
Η εισοδος του Ασυνειδητου στη σκηνη αποτελει πληγμα για οσους πιστευαν ναρκισσιστικα οτι ειναι υπευθυνοι της μοιρας τους.
Απο την εποχη του Κοπερνικου, η Γη δεν ειναι πια το κεντρο του κοσμου.
Απο την εποχη του Δαρβινου, ο ανθρωπος προερχεται εξελιγκτικα απο τα ζωα.
Με τον Φρουντ, ο ανθρωπος δεν ειναι πια αφεντικο ουτε στο σπιτι του. Το Ασυνειδητο, σε καποια απυθμενα βαθη, κινειται εν αγνοια μας. Η Ζωη λοιπον ειναι πιο πολυπλοκη απο οτι φαινεται.
Υπαρχει παντου αμφισημια και πολυσημια: Ερωτας, μισος, φοβος, στερηση,παθος κλπ

Να θυμησω εδω και δυο φρασεις του Ουιλιαμ Μπλεηκ, αρκετα σχετικες νομιζω
"Αυτος που επιθυμει αλλα δεν πραττει,γενναει την πανουκλα."

"O δρομος προς την Κολαση ειναι στρωμενος απο καλες προθεσεις."

Η δευτερη φραση εχει αποδειχτει ανα τους αιωνες, οταν στη προσπαθεια να βελτιωσουμε τα πραγματα, τα κανουμε ακομα πιο σκατα. Μπορουμε να εξακολουθησουμε να κοροιδευουμε τους εαυτους μας οτι ο βολονταρισμος (δηλαδη, απλα η προθυμοποιηση μας, η θεληση μας) ειναι αρκετος, αλλα δεν ειναι.

Ναι, μπορουμε και πρεπει να βελτιωσουμε τα πραγματα, αλλα, διχως ρεαλισμο, διχως σκληρη και διαρκη αυτοκριτικη και προπαντος αυτογνωσια, το κηρυγμα μας δε θα ειναι παρα τα παραμυθακια της γιαγιας, και με παραμυθακια της γιαγιας, οχι ο κοσμος δεν αλλαζει, αλλα ουτε καν ο εαυτος μας.

Και η πρωτη φραση, ισως ειναι το λογικο συμπληρωμα της δευτερης, ισως ειναι το λογικο συμπληρωμα ολης της αναρτησης.

Οταν φτασουμε επιτελους στο σημειο, που θα βγαλουμε τις παρωπιδες και το μαντηλι με το οποιο εμεις οι ιδιοι εχουμε δεσει τα ματια για να μη βλεπουμε,

τοτε θα δουμε τον κοσμο και τον εαυτο μας, περιπου οπως ειναι στα αληθεια.

Ειναι τοσο ασχημος, που θα υπαρξει αρκετη δευτερη σκεψη για το αν επρεπε να βγαλουμε το μαντηλι.

Ασχημος ο κοσμος, ασχημος κι ο εαυτος μας.

Μα, οσο θα αντεχεις να βλεπεις καταφατσα την ασχημια αυτων των δυο, λιγο λιγο θα τη συνηθισεις.

Τους βλεπεις ασχημους γιατι διαρκως τους εξιδανικευες και ταυτοχρονα τους υποτιμουσες.

Ομως τωρα, με απογυμνωμενο βλεμμα, τωρα που περασαν λιγα λεπτα,

δεν ηταν τοσο ασχημοι οσο σου φανηκαν στην αρχη.

Να, ενα ομορφο τοπιο παραπερα. Να ενα ηλιοβασιλεμα, να μια παραλια.

Να, μια ανεξερευνητη πτυχη του εαυτου σου, που δεν ηξερες οτι υπαρχει.

Ιδου η πραγματικη ομορφια σου, οτι καταφερες να βγεις αλωβητος απο αυτη τη δοκιμασια.

Και μεσα απο τη λασπη και τα αγκαθια, το γυμνο βλεμμα καθαριζει σα νερο τις λασπες και τα αγκαθια.

Και εισαι ομορφος, πραγματικα ομορφος, ομορφος γιατι εισαι αληθινος.

Και τωρα που τα βλεπεις ολα ξεκαθαρα, ξεκαθαρες γινονται και οι επιθυμιες σου, τωρα και μονο τωρα μπορεις να αλλαξεις αυτα που θελεις να αλλαξεις, τωρα που ξερεις τι θελεις.

Κι οταν αποφασισουμε για αυτο που ειμαστε και για αυτο που θελουμε, θα μπορεσουμε να αναμετρηθουμε με τη προαναφερθεισα Ηττα της Ανθρωπινης Υπαρξης.

Να κανουμε την Ηττα μας με Ηττα να μη μοιαζει.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΝΕΚΡΩΝ (ΕΝΑ ΦΡΟΥΔΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ)

Eνα μικρο αγορακι εχει πανω μου
το βλεμμα καρφωμενο.
Ισως νιωθει περιφρονηση.
Ισως νιωθει φοβο.
Ενα μικρο σφαγμενο αγορακι ψαχνει το κεφαλι του,
περπαταει με δυσκολια,
ισως το πετσοκοψω με μανια,
ισως το διωξω απο δω,
ενα μικρο, σφαγμενο κ αποδιωγμενο αγορακι προσπαθει να θυμηθει
πως ηταν,
ισως ειχε δοντια στραβα,
ισως ηταν χοντρο, με μεγαλα βυζια,
μα σιγουρα θα ηταν κι αυτο ενα γλυκο αγορακι,
οπως ολα τα αλλα παιδακια της ηλικιας του.
Μπορω να βρω το κεφαλι,
μπορω να βρω εκεινη τη στιγμη,
ομως ποτε μου δε θα βρω
τη χαμενη του ψυχη.

                                ---------------------------------

"Θυμησου
κλαψε
ικανοποιησου
τα παραλληλα μονοπατια παντα θα σε απελπιζουν.
Χανω δερμα
χανω τα ζωα μου
χανω τα στρατιωτακια μου
χανω τη παρθενια μου
χανω τη λυσσα μου.
Πεσε να κοιμηθεις.
Ισως ο Θεος να σε λυπηθει.
Και να μη ξυπνησεις."

                                   --------------------------------

Ποιος ηταν εδω;
Ποιος εχυσε στα σεντονια;
Ποιος μουτζουρωσε τις φωτογραφιες;
Η ντροπη γινεται Οργη,
πομπωδης διεκτρανωση του Καθημερινου Τιποτα,
η Οργη γινεται Κλειδι,
το Κλειδι γελαει
γιατι ξερει τι θα ανοιξει.
Ποιος παραβιασε το Απορρητο;
Ποιος εψαξε μες στα συρταρια;
(Κανεις δε θα με σεβεται απο δω και περα.
Κανεις δε θα πιστεψει οτι καποτε ειχα προσδοκιες.)
Ποιος ηταν τελικα εδω;

                             -------------------------------------

Ενα μικρο αγορακι φοβαται μηπως μεγαλωσει.
Μηπως ξεχασει τα τραγουδια.
Μηπως γινει Τερας.
Ενα μικρο αγορακι τρομαζει με αυτο που βλεπει στον καθρεπτη,
τρομαζει τα αλλα τα παιδακια,
φταιει η ουρα του;
Οι σαυρες που εχει στα μαλλια του;
Τα δοντια που φυτρωσαν στη παλαμη του;
Ενα μικρο αγορακι κρυβεται συνεχως στο δωματιο του.
Γεματοι οι τοιχοι απο φωτογραφιες νεκρων.
Οταν μεγαλωσει,
δε θελει να μοιασει σε κανεναν.
Παρα μονο
σε αυτους.

                                              --------------------------------

Καποιος εκρυψε τη μαμα μου.
Δεν ειναι αστειο αυτο.
Καποιος ισως κανει κακο στη μαμα μου.
Φοβαμαι μη τη σκοτωσει πρωτος.
Φοβαμαι οτι θα γινω τερας.
Φοβαμαι οτι θα κρυβομαι στο δωματιο μου.
Φοβαμαι οτι θα μου κοπει το κεφαλι.
Καποιος εκρυψε τη μαμα μου.
Εγω κρυβομαι στο δωματιο μου.
Καποιος ηταν στο δωματιο μου.
Μαζι με τη μαμα μου.
Αρχιζω και μισω αυτο το δωματιο.
Φανταζομαι πραγματα,
φανταζομαι ιστοριες,
σιγουρα θα εχω βγει εξω απο το δωματιο,
δε μπορει ανεκαθεν να ημουν κρυμμενος εδω,
μα ειναι φορες που νομιζω οτι ζω
την ιδια μερα, συνεχως.

                                    -----------------------------

Ανησυχω.
Ζω μεταξυ Πραγματικοτητας και Ψευδαισθησης.
Μα δε ξερω ποια ειναι ποια. Τι ειναι τι.
Τωρα που γραφω,
μπορει στη πραγματικοτητα να μη γραφω.
Αλλα να κοιταζομαι στον καθρεπτη,
να χυνω στα σεντονια,
να μουτζουρωνω φωτογραφιες.
Ανησυχω.
Βλεπω το ασχημοτερο ονειρο εδω και χρονια.
Μα φοβαμαι να ανοιξω τα ματια,
μην αντικρυσω κατι ακομα χειροτερο.
Ισως ζω μεταξυ Ψευδαισθησης και Ψευδαισθησης.
Εχω για σκηπτρο ενα κομμενο κεφαλι.
Εχω για φιλο ενα μικρο αγορι.
Που χανει τη μιλια του.
Τα δακρυα του.
Την ομορφια του.
Το κορμι του.
Τη ψυχη του.
Θελω να το βοηθησω.
Να βρω τη μαμα του.
Να τη σκοτωσουμε.
Μαζι.
Καποιος κραταει μια χειροβομβιδα.
Καποιος κραταει συνεχως το πεος του.
Δεν ειμαι εγω.
Δεν κρυβομαι στο δωματιο.
Ενα μικρο αγορακι κλαιει,
θα κλαιει για παντα.
Κι οσο το παρηγορω,
τοσο το καταστρεφω